De Saedeleer: "Spelen voor E.Aalst was jeugddroom"

De thuiswedstrijd tegen Sparta Petegem zal afgetrapt worden door oud-speler Kristof De Saedeleer(36). De geboren en getogen Aalstenaar forceerde in 2000 als jeugdproduct de doorbraak in eerste klasse. Maar het toenmalige faillissement en een zeer zware knieblessure gooiden roet in het eten. Kristof ruilde de voetbalschoenen dan maar in voor een advocatentoga, en met succes.

SK Aalst

Kristof De Saedeleer bond zijn eerste voetbalschoenen aan bij de jeugd van SK Aalst, waar zijn vader Freddy doelman was. Maar op 11-jarige leeftijd verkaste hij al naar het grote Eendracht Aalst, waar hij doorstroomde van de miniemen naar de beloften. Hij maakte daarmee de omgekeerde beweging van zijn vader, want die speelde ooit nog als doelman voor de fanionelf van den Iendracht, vooraleer naar het “kleine” Aalst te verhuizen.

Debuut

De laatste wedstrijd van het seizoen 1997-1998 mag De Saedeleer als 17-jarige voor het eerst van eersteklassevoetbal proeven. “Stijn Vergeylen, Tim Reigel en ikzelf hadden al eens een paar keer met het eerste elftal mogen meetrainen als beloning voor ons prima seizoen bij de beloften. We werden schitterend opgevangen door de anciens. Ik herinner me mijn eerste optreden nog levendig. Het was de slotwedstrijd op Harelbeke en ik mocht 6 minuten voor het einde invallen van coach Van Puyvelde. Ondanks de beperkte speeltijd gaf het me een euforisch gevoel om te mogen spelen voor de club waar ik ook nog eens supporter van was. Het was gewoonweg een jongensdroom die uitkwam!”

Rechtenstudies primeren

Het jaar nadien wordt Ajax-legende Barry Hulshoff aangesteld als trainer, en die heeft meteen slecht nieuws voor De Saedeleer. “Ik was net aan mijn eerste jaar rechten aan de unief begonnen. Ik was weliswaar opgenomen in de A-kern, maar Hulshoff wou enkel spelers in zijn selectie die aan alle trainingen konden deelnemen. Jammer, maar ik heb er niet lang wakker van gelegen. Mijn studies gingen op dat moment voor. Achteraf bekeken was dit de juiste beslissing. Het seizoen daarop was Hulshoff er nog steeds, en werd ik zelfs niet meer opgenomen in de A-kern.”

Doorbraak

Het seizoen 2000-2001 wordt voor De Saedeleer het seizoen van de doorbraak. “Onder Wim De Coninck veranderde alles voor mij. Hij had het meer voor de eigen jeugd, en – eerlijk gezegd – de budgettaire beperkingen noopten hem er ook toe. Ik speelde heel regelmatig dat seizoen ondanks stevige concurrentie van Arts, Van Hoyweghen, Temmerman en Etchi. Ondanks mijn lengte (1m86) woog ik toen maar 66kg. Ik was een lange, magere slungel, maar ik was een “valse trage” met een zeer snedige versnelling. Aangezien ik als verdediger niet zo stevig was, probeerde ik duels te vermijden door snelheid en voetballend vermogen. Het was een moeilijk seizoen dat jaar, met alweer een trainerswissel (Manu Ferrera verving Wim De Coninck, nvdr) en we konden pas op de voorlaatste speeldag tegen FC Antwerp ons hachje redden. We vierden de redding met de supporters alsof we de titel gewonnen hadden!”     

Florian Urban

De Saedeleer speelde met en tegen heel wat goede voetballers maar enkelen sprongen er toch boven uit voor hem. “Florian Urban was echt buiten categorie. Wat die allemaal kon met een bal! Qua body, positiespel, snelheid van uitvoering, vista,… een topper. Maar Florian had ook een prettig gestoord kantje. Zo moest hij eens meespelen met de reserven – ik denk dat hij terugkwam uit een blessure – en tijdens de rust trekt hij zijn tas open, haalt er een fles whisky uit en een glas, en hij schenkt zich doodleuk een glaasje uit. Wij konden ons niet inhouden van het lachen natuurlijk. Op training speelde ik hem eens door de benen. Na de training kwam hij naar me toe, en vroeg me – heel vriendelijk en op een vaderlijke toon – om dat niet meer te doen, of dat hij me anders eens onder de zoden zou stoppen. Ook van Peter Van Der Heyden heb ik ontzettend veel geleerd, vooral op het vlak van vechtlust en wedstrijdmentaliteit.”

Wetteksten

En tegenstanders? “Tja, het was natuurlijk de periode van het gouden Anderlecht-trio Koller-Radzinski-Aruna. Die waren op dat moment veel te sterk voor de Belgische competitie. En het jaar daarop had je het Genk-duo Sonck-Dagano. Een mooie herinnering is toch wel dat we dat laatste seizoen de latere kampioen RC Genk op 0-0 gehouden hebben. Verder beleefde ik moeilijke momenten tegen Kaklamanos, Lukunku en Ivica Mornar, alhoewel ik tegen die laatste misschien wel mijn beste wedstrijd ooit speelde. Je mag toch ook niet vergeten dat ik op dat moment topsport met universitaire studies combineerde. Dat ging nog net omdat een rechtenstudent veel zelfstandig moet werken, en dat kon ik doen op de momenten die ik zelf wilde. Maar het vergde wel heel wat zelfdiscipline. Wanneer de ploegmaats aan het zwembad lagen of Playstation aan het spelen waren, zat ik wetteksten te blokken.”

Van hemel naar hel

Het seizoen 2001-2002 wordt één van de zwartste uit de clubgeschiedenis. Nochtans begon het als een sprookje voor de Ajuinen. “Na 6 wedstrijden hadden we 16 op 18 en speelden we om de leidersplaats tegen Anderlecht! Jammer genoeg verzwikte ik op training mijn enkel, en ik moest vanop de tribune toezien hoe het begin van het einde werd ingeluid. Vanaf dan zat alles tegen wat ook maar tegen kon zitten. De voetbalbond zette een 1-0-overwinning tegen Moeskroen om in een forfaitnederlaag, pech bij de afwerking, de betalingen bleven achterwege,… Toen we na de training gedoucht waren en wilden vertrekken, stelden alle spelers met een clubwagen vast dat de nummerplaten er afgehaald waren! Onze buitenlandse spelers kregen te horen dat de huur van hun appartement al maanden niet meer betaald was, en werden buitengezet. Voor mij persoonlijk viel de schade mee, maar voor sommige van mijn ploegmaats waren dit regelrechte drama’s. We beleefden alle soorten emoties. En op een bizarre manier zorgde dit ervoor dat we enorm aan elkaar hingen, want we zaten allemaal in hetzelfde schuitje. En toch ook nog één mooie persoonlijke herinnering aan dat rampjaar: ik werd nog kapitein van de ploeg. Blijkbaar vonden ze dat ik het toen al goed kon uitleggen.”, lacht Kristof.

Fin de carrière

Na het rampseizoen 2001-2002 komt er voor De Saedeleer belangstelling vanuit Nederland. FC Utrecht en Sparta Rotterdam willen hem aantrekken. Maar De Saedeleer zit in zijn laatste jaar rechten en blijft dichtbij huis. Hij gaat aan de slag bij tweedeklasser FC Denderleeuw EH. “De club was erg ambitieus en trok maar liefst 8 spelers met eersteklasse-ervaring aan, waaronder mezelf en Aalst-ploegmaat Kristof Kestens, die ondertussen één van mijn allerbeste vrienden geworden is. De voorbereiding verliep veelbelovend maar de eerste competitiematch sloeg het noodlot toe voor mij met een zware knieblessure. Het kraakbeen in mijn linkerknie was aangetast tot in de zwaarste graad. Ik heb toen meer dan een jaar lang moeten revalideren. Het jaar nadien probeerde ik terug te keren, maar na elke training of wedstrijd moest er vocht uit mijn knie getrokken worden. Op het einde van dat tweede jaar Denderleeuw was het verdict keihard: amper 23 jaar en fin de carrière!”

Van grasmat naar rechtszaal

Maar elk nadeel heb z’n voordeel, zoals de betreurde Johan Cruijff het zo bloemrijk stelde. De Saedeleer gaat aan de slag bij het gereputeerde advocatenkantoor van Johnny Maesschalk. “Ik mag me gelukkig prijzen, ik heb van de combinatie van mijn passie en mijn studies mijn beroep kunnen maken. Ik heb me gespecialiseerd in sportrecht: vooral voetbal, maar ook wielrennen en eigenlijk alle andere sporttakken. Mijn bekendste cliënten van de voorbije jaren zijn Greg Van Avermaet, Bart Wellens, Xavier Malisse, Yanina Wickmayer, Rutger Beke en onlangs Femke Van Den Driessche. Verder geef ik gastcolleges aan universiteiten en hogescholen.” En De Saedeleer heeft ook “literaire” ambities. “Ik werk nu ook aan boek, geen fictie, geen roman of geen biografie zoals Florian Urban, maar wel saaie, juridische vakliteratuur.”

Eendracht

Over de gedwongen degradatie van Eendracht Aalst naar derde klasse is De Saedeleer karig met commentaar. “Een jurist doet niet graag een uitspraak over een dossier waarvan hij de stukken niet gezien heeft. Maar ik vind het wel hoogst eigenaardig dat een rechter beslist om de hoogdringendheid van een zaak niet te weerhouden als enkele dagen later de competitie begint. Het zal allemaal vijgen na Pasen zijn, zeker met de grote hervorming die er nu aankomt, maar ik hoop als ex-Eendrachter dat de club nog iets uit dat proces kan halen.”

Terug in de middencirkel

Ondanks zijn kapotte knie kan Kristof toch niet helemaal stil blijven zitten. ”Voetbal is een microbe. Ik heb lang de geur van het gras en “den doucheklap” gemist. Ik speel nu en dan nog eens een wedstrijdje zaalvoetbal met oude makkers zoals Kristof Kestens, Gunther Thiebaut en Steven Van Steenberghe. Ik volg Eendracht Aalst nog steeds op de voet, via teletekst en internet. Het zal me dan ook veel plezier doen om zaterdagavond terug in de middencirkel van ons Pierre Cornelisstadion te staan!”

We bedanken Kristof De Saedeleer voor zijn jarenlange inzet voor de club, en we wensen hem nog veel geluk en succes toe, zowel op professioneel als op privé vlak! Iendracht veroit!

fdh