Frans Roeland geeft de aftrap

zaterdag 30 augustus 19u55 2014

De topper tegen de Great Old zal op gang getrapt worden door oud-speler Frans Roeland(70). Bij de jongere generaties zal zijn naam geen belletje doen rinkelen. De Aalstenaar speelde van 1964 tot 1967 in ons fanionteam en is nu nog steeds een trouwe supporter. In een fijn gesprek neemt Frans ons mee 50 jaar terug in de tijd.

Van supporter tot speler

François Roeland (Frans voor de vrienden) werd geboren op 17 juli 1944. Hij is een rasechte Aalstenaar, en het mag dan ook geen verwondering wekken dat hij van kindsbeen af supporter wordt van Eendracht Aalst. Zijn eerste voetbalherinnering dateert uit 1955 toen hij als 11-jarige knaap voor het eerst stond te supporteren, samen met zijn vader. Hij besluit zich aan te sluiten bij de jeugd van den Iendracht. Na zijn legerdienst wordt Frans tijdens het seizoen 1964-65 kernspeler. In tweede klasse is Frans echter nog geen vaste waarde. Hij is er dan ook niet bij tijdens de beruchte wedstrijd op Charleroi waar een omkoopaffaire wordt blootgelegd. Eendracht bengelt onderaan in het klassement en heeft dringend punten nodig. Het tuimelt vervolgens terug naar vierde klasse.

Carnavalsmatch

Het seizoen 1965-66 in bevordering wordt Frans één van de dragende spelers van de ploeg. Hij speelt achter de spitsen of centraal op het middenveld. Frans is fysiek sterk, maar tegelijkertijd ook technisch verfijnd. Hij kan zowel rechts als links uit de voeten en heeft een krachtig schot in de benen, waardoor hij regelmatig een doelpuntje meepikt. Onder zijn impuls neemt Eendracht de leiding om die niet meer af te staan. De beslissende wedstrijd wordt de carnavalswedstrijd tegen Oudenaarde, op dat moment tweede in de stand. Frans geeft in die wedstrijd beide assists, en ligt zo mee aan de basis van de overwinning én de latere kampioenstitel. Aalst slaat immers een kloof die Oudenaarde niet meer zal weten te dichten. Er doen nog steeds heroïsche verhalen de ronde dat de spelers na die wedstrijd drie dagen en nachten aan één stuk zijn gaan stappen.

Eendracht coryfeeën

Frans speelde samen met een aantal ronkende namen in de clubgeschiedenis: Fons Lockefeer en André De Nul bijvoorbeeld. Hij deelde ook de kleedkamer met de broers Louis en Jean-Baptiste Pfaff, wiens ouders een woonwagen hadden die stond opgesteld op de Albrechtlaan aan het Onze-Lieve-Vrouwziekenhuis. Het is pas later dat de familie Pfaff verhuisd is naar Beveren, waar het jongere broertje Jean-Marie zijn schitterende keeperscarrière is begonnen. Ook Maurice Martens blijft in het geheugen gegrift van Frans Roeland. “Hij is maar tot zijn 18de bij Eendracht Aalst gebleven, maar je zag onmiddellijk dat Maurice, die toen nog linksbuiten speelde, een groot talent was. Wij waren dan ook niet verwonderd dat Anderlecht hem bij ons kwam wegplukken.” Andere opvallende figuren waren Gambassi en Da Silva. “Onze sterkte bestond er vooral in dat we allemaal ‘Olsjteneirs’ of jongens van de streek waren, maar die twee Braziliaanse balvirtuozen waren toch wel een meerwaarde voor onze ploeg!”

Een stap terug

Na de titel promoveert Eendracht Aalst in 1966 naar derde klasse, en Frans blijft een vaste waarde in het eerste elftal. De ploeg eindigt dat eerste jaar op een knappe vijfde plaats. Toch besluit hij om na één seizoen in derde andere oorden op te zoeken. “Ik was mechanieker bij baggerbedrijf De Nul, en 3 à 4 keer trainen per week viel me een beetje moeilijk. Je mag ook niet vergeten dat er toen in het voetbal geen bedragen betaald werden zoals nu wel het geval is! Mijn goede vriend Isidoor De Coninck lokte me mee naar SK Aalst in tweede provinciale, waar we meteen kampioen speelden. Ik bleef er 6 jaar, en we misten op een haar na de promotie naar bevordering. Daarna speelde ik nog 2 jaar bij Wilskracht Moorsel en 4 jaar bij Hofstade. Achteraf bekeken heb ik er misschien wel wat spijt van dat ik in de provinciale reeksen ben gaan spelen, want ik had zeker het potentieel om in derde of zelfs tweede klasse mee te draaien.”

Terug supporter

Sindsdien volgt Frans zijn favoriete ploeg opnieuw vanuit de tribune, al tientallen jaren is hij elke thuiswedstrijd van de partij. Voor Frans speelde de mooiste periode als supporter zich af tijdens de gouden jaren ’90 toen de club met Jan Ceulemans als coach, en met Gilles De Bilde als goalgetter, Europees voetbal behaalde. De huidige ploeg is volgens hem heel sterk bezig. “Vooral Philippe Janssens en Vansimpsen laten de ploeg beter spelen in vergelijking met vorig jaar. Mijn favoriete speler is echter Ken Van Damme: hij zet zich altijd 100% in en leeft voor de club. Dat zie ik graag in een speler!” Over de stadionproblematiek is Roeland minder te spreken: “Wat kan ik daar op zeggen? Het stadion had al veel vroeger gerenoveerd moeten worden! Nu moeten we rechttrekken wat 20 jaar lang verkeerd is gelopen, en dat wordt een aartsmoeilijke, om niet te zeggen onmogelijke opgave.”

Bijzonder moment

Zondag om 15u00 staat Frans Roeland voor het eerst sinds lang weer aan de middenstip van het Pierre Cornelisstadion. “Dat doet me toch wel iets.” geeft hij openhartig toe. “Ik volg de ploeg al zo lang trouw vanuit de tribune, maar de aftrap geven van een topper met zo’n grote publieke belangstelling, dat wordt toch wel even slikken.”

Eendracht Aalst wenst Frans Roeland alvast te bedanken voor zijn jarenlange engagement voor de club, als speler én supporter, en wenst hem nog veel geluk toe in zijn verdere leven. Frans zal bij de aftrap in het gezelschap zijn van de 15-jarige Arthur. De gezondheid van deze jonge fan kreeg het de voorbije maanden zwaar te verduren.