Oud-speler Glenn Geeraerts geeft de aftrap

De topper van morgenavond tegen Moeskroen-Peruwélz zal op gang getrapt worden door oud-speler Glenn Geeraerts (54). De Antwerpenaar voetbalde eind de jaren tachtig met Eendracht Aalst twee seizoenen aan de top van
tweede klasse. Wij hadden een fijn gesprek met de voormalige middenvelder, die tijdens zijn passage bij onze club zijn vrouw leerde kennen en hier bleef wonen. De link met Antwerpen is echter altijd gebleven, Glenn werkt al zijn
hele leven ‘voor ‘t Stad’.

Met Berchem in eerste klasse

Onder impuls van trainer Rik Coppens kan Glenn Geeraerts eind de jaren zeventig voor het eerst proeven van het hoogste niveau bij
Berchem Sport. Als jeugdproduct speelt hij twee seizoenen in eerste klasse tot geel-zwart in 1981 degradeert naar tweede. Geeraerts kan dat jaar naar KV Mechelen maar Berchem zet een onmogelijke transferprijs op zijn
hoofd. Uiteindelijk koopt Glenn zichzelf vrij tijdens het daaropvolgende seizoen en gaat hij aan de slag bij Westerlo, een eersteprovincialer met torenhoge ambities. Nadien volgen nog omzwervingen bij derdeklassers Jong Lede en
Bornem. Achteraf heeft Geeraerts spijt dat hij zo diep is afgedaald, een gemiste carrière zo luidt het. Tweedeklasser Eendracht Aalst biedt hem in 1987 nog een kans om opnieuw hogerop te mikken. De 27-jarige Antwerpenaar moet het
vertrek van Luc Limpens opvangen.

Desastreuse voorbereiding

Voor de aanvang van het seizoen 1987-88 wordt Eendracht Aalst gerekend tot één van de zwakkere broertjes van tweede klasse. Trainer Laszlo
Fazekas kreeg niet de versterking die hij wou. “Het toenmalige bestuur, met Van de Waeter als voorzitter, moest door het beperkte budget op zoek naar minder dure spelers in lagere afdelingen. Zo kwamen René Peeters, Theo
Zakkas, Roland De Winne en ikzelf over. Bij de reserven van AA Gent werd Roald Van Peteghem weggeplukt. Peter Cooman kwam uit de eigen jeugd.”, aldus Geeraerts. Er werd ook gezocht naar oplossingen in het buitenland.
“Uit Zimbabwe kwam de toen nog nobele onbekende Moses Chunga over en Urzua werd weggeplukt uit de Chileense tweede klasse.” Een restjesploeg, zo luidde het. Tijdens de voorbereiding verloor Aalst ook bijna elk duel. Met op
de koop toe een uitschakeling in de Beker van België door Westerlo, toen spelend in derde klasse, voorspelde iedereen een slecht seizoen.

Overnachten in de auto

Op de eerste speeldag van het
kampioenschap ging Aalst op bezoek bij Geel. Het werd een heel moeilijke wedstrijd waarin Aalst 89 minuten met de rug tegen de muur gedrukt werd. Geeraerts herinnert het zich nog heel goed: “Geel kon niet scoren ondanks een hele
resem doelkansen en een afgekeurd doelpunt. In de 89^e minuut konden wij echter één van onze schaarse counters verzilveren. We wonnen toen echt op een diefje, maar dat belemmerde ons helemaal niet om feest te vieren op de
bus!” Ook na de terugtocht uit Geel ging het feestje verder. “Met acht of negen spelers trokken we nog de stad in. Het duurde tot in de vroege uurtjes tot we naar huis reden. Of… (denkt even na) bleven we toch in onze auto
slapen? Ik weet het niet meer zo goed…”, lacht Geeraerts.

Inzet, kameraadschap en discipline

Door deze overwinning op Geel en het feestje nadien werd er een enorme band gesmeed tussen de spelers
en de trainer. “Elke training werd er keihard gewerkt, om nadien gezellig samen nog iets te drinken. Omdat we de sensatie uit tweede klasse waren speelden we voor een alsmaar groeiende aanhang.” Ploegen die op
bezoek kwamen in het Pierre Cornelisstadion moesten opboksen tegen een supergemotiveerde thuisploeg die telkens door een gemiddelde van 6.000 toeschouwers naar de overwinning werd geschreeuwd. Door die sterke groepscohesie kwamen
ook de goede voetbalkwaliteiten van verschillende jongens boven water. “Roland De Winne, onze captain, die overkwam van Jong Lede was een echte leider op het veld. En Moses Chunga was een rijzende ster. Hij besliste vele
wedstrijden en was dé smaakmaker bij het Aalsterse publiek.”

Pappie

De succesformatie bestond uit vele jonge spelers, Glenn Geeraerts was met zijn 27 lentes zelfs de oudste van de bende.
“Het was zelfs zo dat ik de bijnaam ‘Pappie’ kreeg toegewezen. Het was Zakkas die hiermee op de proppen kwam en de rest nam het al snel over.” Geeraerts was ok de enige speler die al ervaring had kunnen opdoen in eerste
klasse.

Historisch duel met Lierse in de eindronde

Het is Glenn Geeraerts die in de slotfase van de thuiswedstrijd tegen Eeklo met een kopbaldoelpunt Eendracht op weg zet naar de eindronde. Daarin is
Lierse de grote favoriet, die ploeg met o.a. Dany Verlinden en Gert Verheyen hoort volgens velen thuis in eerste klasse. Op de Aalsterse spelersgroep wordt een beetje neergekeken. Geeraerts in een interview van toen:
“We zijn geprikkeld om te bewijzen dat wij evengoed kunnen presteren. Lierse mag naar eerste maar dan wel over ons lijk.”  De eindronde wordt beslist op de voorlaatste speeldag in een rechtstreeks duel. Het Pierre
Cornelisstadion is tot in de nok gevuld met 12.000 toeschouwers, supporters klimmen in de lichtmasten om toch maar een glimp van het spektakel op te vangen. Het is ook de eerste wedstrijd uit de tweede klasse die live wordt
uitgezonden. Geeraerts weet ons te vertellen dat de wedstrijd eigenlijk niet had mogen doorgaan. “Voor de wedstrijd was er een enorme wolkbreuk boven Aalst, waardoor het veld onbespeelbaar was geworden. De bal rolde voor geen
meter. Maar omdat de wedstrijd uitgezonden werd op ‘den BRT’ werd er toch afgetrapt.” Het was een wedstrijd met weinig kansen, die eindigde op 0-0. Beide ploegen hadden evenveel punten maar Lierse promoveerde een week
later door een beter doelsaldo.

Hongaarse koffie

Tijdens het seizoen werd er ook heel wat afgelachen tussen de spelers. Een moment dat Geeraerts niet snel zal vergeten is er eentje met Hongaarse
koffie. “Fazekas had voor een thuiswedstrijd een thermos met Hongaarse koffie klaargezet. Hij vulde voor iedereen een bekertje en we moesten het verplicht uitdrinken. Hij wou immers dat er wat cafeïne in ons bloed zat en we zo
wat meer opgepept raakten. Iedereen sloeg het spul, dat bijna ondrinkbaar was, met veel tegenzin achterover. Behalve Moses Chunga. Die hield het goedje in zijn mond tot wanneer Fazekas uit de kleedkamer verdwenen was. Dan sprong hij
recht en kotste alles weer uit in het midden van de kleedkamer. Iedereen in de kleedkamer lag achterover.“

Lozano komt, Geeraerts gaat

In het tussenseizoen krijgen Glenn Geeraerts en René Peeters
hun supportersclub in café The Old Time recht tegenover het stadion. Met een aangepaste kern gaat Eendracht het seizoen 1988-89 in. Trainer Laszlo Fazekas wordt tot ongenoegen van de supporters aan de deur gezet. De Ajuinen komen
pas op dreef na het vroegtijdig ontslag van zijn opvolger, Ned Bulatovic. Hulptrainer Eddy Everaert neemt over en loodst de Ajuinen uiteindelijk nog naar de vijfde plaats in de eindrangschikking. In de zomer van 1989 zoekt Aalst
haar heil in een vedettenploeg rond Juan Lozano en met VTM als hoofdsponsor. Glenn Geeraerts zoekt andere oorden op en gaat voor derdeklasser Francs Borains voetballen.

Merchtem en Gilles De Bilde

Nadien komt hij ook nog uit voor Stade Leuven en HO Merchtem, waar hij nog samen speelde met Gilles De Bilde. Het was Glenn Geeraerts die het bestuur van Eendracht Aalst een tip gaf over onze latere Gouden Schoen. Hij was ook
aanwezig bij de eerste onderhandelingen met Patrick Orlans en Jean-Pierre Van Droogenbroeck. Ondertussen trainde Geeraerts al heel wat ploegen zoals onder andere Deinze in tweede klasse. Op dit moment is hij manager naar Engels
model bij tweedeprovincialer FC Merchtem 2000.