René "Baresi" Peeters geeft de aftrap

De topper tegen RAEC Mons zal op gang getrapt worden door oud-speler René Peeters(53). De Brusselaar, momenteel T3 bij landskampioen RSC Anderlecht, speelde tussen 1983 tot 1992 vijf seizoenen bij Eendracht Aalst, verdeeld over drie episodes. Een interessant gesprek over het voetbal in het tijdperk voor het Bosman-arrest.

Ketje in hart en nieren

René Peeters is geboren en getogen in de schaduw van het Constant Van Den Stockstadion, het is dan ook niet verwonderlijk dat hij op 11-jarige leeftijd een aansluitingskaart tekende bij het grote RSC Anderlecht. De Brusselse club was eind jaren ’70 en begin jaren ’80 een Europese grootmacht. Door de moordende concurrentie kwam René niet aan spelen toe. “Er liepen daar kleppers van wereldklasse rond zoals Ludo Coeck en Morten Olsen. In het seizoen 1982-83 kreeg ik dan toch een profcontract van één jaar aangeboden. Onder coach Tomislav Ivic mocht ik toch één keer opdraven in het eerste elftal. Ik koester nog altijd die éne keer dat ik voor de club van mijn hart heb kunnen spelen. Maar op het einde van dat seizoen – ik was toen 22 jaar – was het duidelijk dat ik bij Anderlecht op een dood spoor zat.”

Transfers zonder inspraak

Tijdens de zomer van 1983 polst Gaston Van Der Elst bij Anderlecht naar een aantal spelers. Van Der Elst had er goede contacten en weekt er enkele los waaronder René Peeters. “Zoals dat toen gebruikelijk was, werd er mij niets gevraagd. De spelers waren toen eigendom van de club. Het bestuur van Anderlecht meldde mij droogweg dat ik voor een jaar aan Eendracht Aalst uitgeleend werd. Dat eerste jaar was geen succes. We eindigden pas elfde en coach Borremans mocht opkrassen. Die verhuisde naar Union en wou dat ik met hem meetrok. Ik zag dat als Brusselaar wel zitten, maar kreeg nul op het rekest bij het bestuur van Anderlecht. Tegen mijn zin werd ik uitgeleend aan derdeklasser Bornem. Dat jaar was ik nauwelijks gemotiveerd en speelde ik een zwak seizoen. Dit had echter als gevolg dat mijn marktwaarde serieus naar beneden tuimelde, waardoor ik mezelf kon vrijkopen. Ik tekende bij La Louvière en speelde mij de volgende twee seizoenen in de kijker bij de toenmalige derdeklasser, waardoor ik de interesse losweekte van enkele tweedeklassers waaronder… Eendracht Aalst.”

Laszlo Fazekas

Bij Eendracht Aalst wordt Laszlo Fazekas aangesteld als trainer voor het seizoen 1987-88. Hij krijgt nauwelijks wat hij vraagt en moet het doen met een verzameling ‘afdankertjes’ zo werd gezegd. Maar de Hongaar maakt binnen de kortste keren een coherent geheel van de ‘restjesploeg’. Geheel onverwacht loodst hij de ploeg naar de eindronde. “Veel meer dan een gewiekst tacticus was Laszlo een psycholoog die een speler boven zijn mogelijkheden kon laten uitstijgen. Het klikte goed tussen hem en de spelers. Hij kon zijn enthousiasme overdragen en hij liet ons – vrijuit en met lef – aanvallend voetbal brengen. Ja, Fazekas heeft dat jaar echt wel het maximum uit die groep gehaald. De eindronde eindigde wel met een immense ontgoocheling: we eindigden met evenveel punten als Lierse maar de Pallieters mochten promoveren met een beter doelsaldo.” Tot éénieders verrassing wordt Fazekas aan de deur gezet. Peeters begrijpt nog steeds niet waarom. “De nieuwe voorzitter wou absoluut een nieuwe trainer. Aan dat volgende jaar bewaar ik geen al te beste herinneringen, ook al omdat ik sukkelde met een hardnekkige buikspierblessure. Ik moest me laten opereren en op het einde van dat seizoen kreeg ik te horen dat ik mocht vertrekken. Gelukkig bood FC Eeklo me de kans om in tweede klasse aan de slag te blijven.”

Derde maal scheepsrecht

Coup de théâtre aan het begin van seizoen 1990-91: Laszlo Fazekas wordt teruggehaald als trainer van Eendracht Aalst. En de Hongaar wil er absoluut ook René Peeters opnieuw bij hebben. Dus begint René aan zijn derde periode bij den Iendracht. “Laszlo wou inderdaad teruggrijpen naar zijn succesformule van daarvoor, en dat bleek nog te werken ook! We eindigden met fris en aanvallend voetbal vierde in de reguliere competitie en mochten ons alweer opmaken voor de eindronde. Er was wel een probleempje: niemand had eigenlijk op die eindronde gerekend en het bestuur wou aan de spelers niets extra bieden in geval van promotie. Toen is kapitein Milco De Rijck in naam van de spelersgroep gaan onderhandelen met het bestuur. Maar eerlijk gezegd: wij vormden een kliek die fantastisch aan elkaar hing. Na de gemiste kans drie jaar eerder waren wij allemaal zo tuk op die promotie dat we ook wel zonder extra winstpremies de ziel uit ons lijf zouden gespeeld hebben.” De rest is geschiedenis: Eendracht wint die eindronde na een memorabele match op Turnhout en mag zich voor het eerst in 30 jaar opmaken voor eerste klasse.

René Baresi

In de hoogste afdeling valt Aalst echter te licht uit en degradeert het meteen terug naar tweede. René “Baresi”, zoals hij door de supporters werd genoemd, verlaat definitief de club. Diezelfde achterban zal hem nooit vergeten. De geboren humorist verstond de kunst om de harten van de Aalsterse supporters te veroveren: minzaam naast het veld en een leidersfiguur op het veld. Peeters volgt met enkele andere ploegmaats Fazekas naar Union maar dat werd geen succes. Later speelt hij nog voor V. Denderhoutem en Sterrebeek. Op 39-jarige leeftijd sluit hij zijn spelerscarrière af bij HO Merchtem waar oud-ploegmaat en boezemvriend Glenn Geeraerts trainer was.

Verleden en toekomst

René Peeters kijkt met veel plezier terug op zijn Aalsterse periode. “Ik heb in Aalst fantastische momenten beleefd. Het is simpel: in mijn hart is er naast Anderlecht maar plaats voor één andere ploeg, en dat is Eendracht Aalst.  De sfeer in het stadion, de vurige achterban,… Zoals je weet ben ik na mijn spelerscarrière in het voetbal gebleven. Ik volg dus dagelijks om professionele redenen het Belgisch voetbal. Welnu, er zijn maar weinig ploegen – zelfs in eerste klasse – die het potentieel hebben dat Eendracht heeft. Ik ben ervan overtuigd dat Aalst op termijn kan uitgroeien tot een stabiele middenmoter in eerste klasse.”

Gouden raad voor de jeugd

Heeft Peeters nog wat goede raad voor youngsters Koulibaly en Lapage, die vorig jaar nog bij de beloften van Anderlecht speelden? “Als ik eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik destijds ook de stap van de reserven van Anderlecht naar de tweede klasse zwaar onderschat heb. Na dat éne jaar profvoetballer ben ik postbode geworden: dat betekende ’s morgens rond 5u00 opstaan en ’s avonds trainen. Dan moet je karakter hebben! Als ik dus een raad mag geven aan Elis en Youri, maar ook aan Tjendo De Cuyper, die ook postbode is: kweek karakter door hard te trainen, verzorg je goed door tussendoor veel te rusten, en heb geduld. Wie hard blijft werken, zal daar vroeg of laat voor beloond worden!”

René Peeters vertrekt maandag met Anderlecht richting het Emirates Stadium van Arsenal maar maakt eerst nog even tijd voor zijn tweede liefde. Eendracht Aalst wil René bedanken voor zijn jarenlange engagement voor de club en wenst hem nog veel geluk toe in zijn verdere leven en professionele carrière.

Interview: Filip D’Hose
Archief: Kenneth Demaret, Yves Janssens