Roel Van Den Brande geeft de aftrap

Roel Van Den Brande geeft de aftrap Roel Van Den Brande geeft de aftrap

Roel Van Den Brande(31) was in een niet zo ver verleden één van de smaakmakers van Eendracht Aalst, weliswaar tijdens de vagevuurjaren in derde klasse. Naar aanleiding van de carnavalsmatch tegen KSK Heist hadden wij een gesprek met een Brabander die in Aalst zijn hart verloren heeft en straks verkleed naar het stadion afzakt.

De beginjaren

Kleine Roel bond zijn eerste voetbalschoenen aan in Wolvertem waar de jeugdscouts van Eendracht Aalst hem ontdekten. Op zijn twaalfde werd hij naar de Ajuinenploeg getransfereerd en kon hij doorstromen tot de beloften. Toen Eendracht tijdens het seizoen 2001-02 in moeilijk financieel vaarwater terechtkwam, bood dit plots kansen voor enkele jeugdspelers om zich op het hoogste niveau te bewijzen: “Het geld was op, en op een gegeven moment werden de profs niet meer betaald, waardoor enkelen onder hen weigerden om nog te spelen. Dit was een droomkans voor enkele beloften die prompt naar de A-kern werden overgeheveld. Ik mocht een paar keer op de bank zitten, en in drie wedstrijden mocht ik zelfs invallen. Ik maakte mijn eersteklassedebuut tegen Germinal Beerschot, een moment dat ik nooit van mijn leven zal vergeten. Stel je voor, je bent 18 jaar, je voetbalt bij de beloften voor 50 man, en plots sta je op het veld in eerste klasse te voetballen tegen de grote jongens in een stadion met duizenden toeschouwers! Ik mocht ook opdraven tegen Charleroi en STVV, als ik het me nog goed herinner.”

Van eerste klasse naar derde provinciale

Door het faillissement moest Eendracht Aalst zakken naar derde. Toen Van Den Brande een aanbod kreeg van aartsrivaal (en op dat moment tweedeklasser) FC Denderleeuw moest hij weliswaar even nadenken, maar hij hapte uiteindelijk toch toe: “Ik was graag bij Aalst, maar de sfeer was er door alle perikelen een beetje verpest, en ik kreeg een mooie kans om bij de buren uit Denderleeuw in tweede klasse te gaan spelen. Wat doe je dan als jonge gast van 19 jaar? Ik speelde er 2 jaar, maar op het einde van dat tweede jaar had ik het gevoel dat ik uitgekeken was op het voetbalwereldje. Sinds mijn prilste jeugd stond alles constant in het teken van voetbal: trainen, mijn lichaam verzorgen, op mijn voeding letten, vroeg gaan slapen,… Ik wou ook eens van het leven genieten, en met mijn maten eens uitgaan. Ik besliste dus maar om met enkele vrienden bij KFC Meise in derde provinciale te gaan shotten, puur voor de fun. Ik had altijd als verdediger gespeeld, maar ik had goesting om het eens als aanvaller te proberen, en met succes: ik scoorde jaarlijks een dertigtal doelpunten!”

Timmeren aan de weg terug

Na twee jaar Meise begon de ambitie toch weer te branden bij Roel, en in 2006 stapte hij over naar vierdeklasser Opwijk, waarmee hij nog tégen den Iendracht speelde, dat naar vierde klasse was afgegleden. “Aalst speelde dat jaar wel onmiddellijk kampioen in vierde, en de toenmalige manager Geert De Ridder polste mij voor een terugkeer, als rechtsback, naar Aalst. Ik moest niet lang twijfelen!”

Mooiste moment

Het eerste jaar in derde klasse draaide Eendracht probleemloos mee. “Meer nog, we haalden de eindronde maar sneuvelden tegen Visé. Het hoogtepunt van dat jaar was echter de bekermatch uit tegen Sint-Truiden. Ik was die week ziek en had weinig getraind, en net op dat moment speel ik toch wel één van de beste matchen uit mijn carrière, zeker! We gingen bij de eersteklasser 1-2 winnen, en je kunt je wel voorstellen dat we toen een feestje gebouwd hebben in Oilsjt! Die overwinning en de viering die erop volgde is zonder de minste twijfel de mooiste herinnering uit mijn periode bij Eendracht Aalst.”

Publiekslieving

Van Den Brande groeide dat jaar uit tot de absolute publiekslieveling: ”Ik ben een speler die er altijd vol voor gaat, en dat hebben ze graag in Aalst: vechten, tackelen, misschien soms te impulsief, dat wel. Ik zocht tijdens de wedstrijd ook altijd interactie met de supporters, en trachtte hen op te zwepen om ons aan te moedigen. Dat zorgde voor een boost bij zowel supporters als spelers. Verder was ik peter geworden van café “De Vollen Bokal”, toen druk bezocht door vele supporters, en dat zal ook wel meegespeeld hebben. Verder denk ik dat mijn speelsheid perfect paste bij de Aalsterse carnavalsmentaliteit.”

Wit-zwart kapsel

Van den Brande durfde immers al eens een grap en een grol uit te halen. Voor de wedstrijd tegen fusieclub Dender verraste hij de toeschouwers met een wit-zwart kapsel:” Dat was mijn manier om aan de Eendracht-supporters mijn excuses aan te bieden voor het feit dat ik 2 jaar voor de “vijand” gespeeld had, en ik wou hen tonen dat mijn hart alleen maar voor Wit-Zwet klopt!” Eén van Roels andere grappen liep wel verkeerd af: zo ging een vuurspuwersact tijdens een barbecue helemaal fout, met – gelukkig slechts lichte – brandwonden in zijn gezicht als gevolg.

Pechjaar en afscheid in mineur

Het seizoen 2008-09 verliep minder voorspoedig voor de jonge verdediger: “In het begin van het seizoen begon ik te sukkelen met last aan de buikspieren, maar je weet hoe dat gaat wanneer je jong bent: een beetje op de tanden bijten en verder doen. Maar het probleem ging niet over, en uiteindelijk bleek dat ik met een pubalgie, een ontsteking op de adductoren, zat. Ik moest me laten opereren, en zag een belangrijk deel van het seizoen in rook opgaan. Op het einde van dat tumultueuze seizoen, met heel wat trainerswissels, was ik weer fit, maar het nieuwe bestuur en de nieuwe trainer wilden waarschijnlijk geen risico lopen met mij, en mijn contract werd niet verlengd. Dat afscheid in mineur vormt de slechtste herinnering aan mijn Eendracht-periode.”

Geluksgetal 31

Na dat seizoen ging Van Den Brande het weer lager zoeken bij clubs als Londerzeel, Relegem, Ternat en nu FC Strombeek, in eerste provinciale Brabant. “Door mijn werk bij een grote drankencentrale in Grimbergen werd het soms moeilijk om te trainen. Maar ik voel me goed in mijn sas bij mijn huidige club. Wie weet kan ik voor ik stop met voetballen nog eens kampioen spelen en naar vierde klasse promoveren. En weet je wat? Ik speel nog altijd met het nummer 31 sinds mijn jeugd bij Eendracht Aalst! Bovendien woon ik in huisnummer 31. En ik ben momenteel 31 jaar oud!”, besluit Roel met een kwinkslag.

Vak K

Roel volgt Eendracht Aalst nog steeds op de voet: “Het is iets minder dan vroeger, maar een paar keer per jaar ga ik toch nog met de oude vrienden van “Den Bokal” in vak K staan.” Zo ook vrijdag wanneer speelvogel Roel eerst de aftrap zal geven voor de match van het jaar, de carnavalsmatch tegen KSK Heist. We bedanken Roel Van Den Brande voor zijn jarenlange inzet voor Eendracht Aalst, en we wensen hem nog veel plezier, geluk en succes toe, zowel op sportief als op privé vlak! Iendracht veroit!

Interview: Filip D’Hose

 

ONZE PARTNERS

Toegevoegd aan winkelmandje