Voormalig topkeeper Hans De Schrijver geeft aftrap

De wedstrijd tegen Patro Eisden Maasmechelen zal op gang getrapt worden door Hans De Schrijver(48). De gewezen doelman stond van 1988 tot 1995 tussen onze palen. Tijdens een aangenaam gesprek voert Hans ons terug naar de topjaren van onze clubgeschiedenis.

Van Liedekerke naar Anderlecht 

Hans De Schrijver werd geboren te Ninove op 16 november 1965. Hij groeide op in Liedekerke, en op nauwelijks 17-jarige leeftijd maakte hij er zijn debuut bij de lokale club die toen in vierde klasse uitkwam.  Hans was dus duidelijk een toptalent, en het duurde niet lang vooraleer hij zich in de kijker speelde bij de omliggende eerste- en tweedeklasseclubs. In 1984 wordt hij door Anderlecht weggeplukt, en hij speelt er 4 jaar bij de beloften en de reserven. De laatste twee jaar is hij regelmatig doublure voor Jacky Munaron en Filip De Wilde in het eerste elftal van de Brusselaars.

Titularis bij Eendracht

Tijdens de zomer van 1988 krijgt hij een contract aangeboden door tweedeklasser Eendracht Aalst. “Ik kreeg geen enkele garantie op een basisplaats en moest de concurrentie aangaan met Hans Van Wilderode,  die zijn grote waarde al had bewezen en het jaar voordien nog schitterend presteerde. Niettemin slaagde ik er in om coach Bulatovic onmiddellijk van mijn kwaliteiten te overtuigen. Ik begon als eerste doelman aan het seizoen 1988-89. Dat jaar zou ik niet meer van onder de lat verdwijnen. Ik speelde mij in de kijker en er kwamen diverse aanbiedingen van eersteklassers. Maar Eendracht was amibitieus en kocht zwaar in. Ik werd overtuigd om te blijven.”

Lozano

Het seizoen 1989-90 krijgt De Schrijver een heuse vedettenploeg voor zich met o.a. Lozano, Chunga, Mandiangu, Poortvliet en Wittebole. De ploeg kan de hooggespannen verwachtingen echter niet inlossen en eindigt slechts op de tiende plaats. Topvedette Juan Lozano, die enkele jaren tevoren nog voor Real Madrid speelde, was een oude bekende voor Hans. “Ik was als reservedoelman van Anderlecht op het veld van Waregem getuige van de beenbreuk van Lozano, en enkele jaren later werd hij mijn ploegmaat bij Aalst! Een vreemde speling van het lot. Het werd echter snel duidelijk dat Juan nooit meer de oude zou worden. Ondanks zijn klasse kon hij tijdens de vaak bikkelharde wedstrijden nooit zijn stempel op ons spel drukken.”

Eerste promotie

Hans De Schrijver blijft dat jaar, en ook het volgende, de onbetwiste titularis. Voor het seizoen 1990-1991 wordt Laszlo Fazekas teruggehaald als trainer. “Fazekas was een fenomeen. Hij kon spelers scherp houden en motiveren, hij liet ons als één blok vechten voor elkaar.” En wat het jaar daarvoor niet lukte, ging nu plots wel. Fazekas loodst Aalst naar een vierde plaats met bijhorend eindrondeticket. De Schrijver herinnert zich de omstandigheden rond de beslissende wedstrijd in Turnhout nog zeer goed. “De Kempenaars waren torenhoog favoriet, maar in april was hun topscorer Luc De Rijck na een dubieuze bloedtransfusie onverwacht overleden. De eerste wedstrijd op FC Boom hadden we heel veel geluk: we geraakten bij wijze van spreken één keer over de middellijn en wonnen met 0-1, maar we waren vertrokken! De beslissende wedstrijd zijn we op Turnhout gaan winnen met 1-2. Ik moet je niet vertellen dat het in Aalst een zottenkot was!”

Van euforie naar kater

Eendracht Aalst bleek echter niet klaar voor eerste klasse. Er werden alweer enkele uitgebluste vedetten aangekocht, waaronder Philippe Desmet, die nog slechts een schim was van de speler die het WK van 1986 in Mexico meemaakte. “Neen, het bestuur had in dat tussenseizoen niet bijster goed ingekocht. We misten onze start en verzeilden in de onderste regionen van het klassement. Tot overmaat van ramp kwam voorzitter Goethals midden februari onze kleedkamer binnen met de mededeling dat – wat het bestuur betrof –  het seizoen verloren was. Zoiets had geen van de spelers ooit meegemaakt! Nochtans was ik dat seizoen op de top van mijn kunnen. In een zwakke ploeg kan een keeper zich in de kijker spelen.” Maar Hans kan de degradatie vanzelfsprekend op zijn eentje niet afwenden, en de ploeg degradeert onmiddellijk weer naar tweede.

Back to glory

Het jaar daarop speelt Eendracht, met Jan Ceulemans als trainer, weer eindronde, maar het mist de promotie op een haar na. Het seizoen 1993-94 was het echter weer raak! “We moesten de laatste wedstrijd beter doen dan Moeskroen. De grensclub speelde tegen het reeds uitgeschakeld Beerschot tot ieders verbazing slechts gelijk. Wij moesten dan maar winnen tegen Lokeren en dat deden we met 2-1, ook dankzij – al zeg ik het zelf – enkele geweldige reddingen van mij. Het was weer carnaval in Oilsjt!”

Toptalenten

Hans De Schrijver was samen met Wim De Wolf de enige speler die de twee promoties meemaakte op het veld. “Als ik een vergelijking moet maken tussen die twee ploegen, dan is dat vrij eenvoudig. De gelijkenis is dat we telkens een spits hadden die het verschil kon maken. Eerst was dat Moses Chunga, daarna Gilles De Bilde. Maar het grote verschil is dat we in 1994 veel meer kwaliteit en talent hadden dan in 1991, toen we echt op karakter en dankzij het tactische genie van Fazekas de promotie hebben afgedwongen.“

Over de beste Eendrachtspelers waar de doelman ooit de kleedkamer mee deelde moet hij niet lang nadenken. “Zonder twijfel Gilles De Bilde en Godwin Okpara, die er ook voor beloond werden met de Gouden en Ebbenhouten Schoen. Moses Chunga leunde daar dicht tegenaan. Die was geniaal maar te wispelturig, hij lapte de tactische richtlijnen van de trainer regelmatig aan zijn laars.”

Caje

Over de trainers die hij de revue zag passeren is Hans over Jan Ceulemans het minst te spreken. “Als ik eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik niet zo’n goed contact had met Ceulemans. Ondanks het diep respect dat ik koester voor Jan als speler, moet het ook gezegd dat hij niet zo’n schitterende trainer was. Maar goed, hij zat op dat moment ook nog niet zo lang in het trainersvak.“

Het afscheid

Het seizoen 1994-95 staat in de annalen van Eendracht Aalst geboekstaafd als het succesvolste uit de clubgeschiedenis. De Schrijver is nog steeds blij dat hij daar deel mocht van uitmaken. “Ik heb inderdaad mijn aandeel gehad in de opgang naar eerste klasse en in het afdwingen van het Europees ticket.“ Op het einde van het seizoen kondigt het bestuur aan dat de club gaat professionaliseren. Voor Hans is dat een streep door de rekening. “Ik had toen al een belangrijke job bij Allianz Verzekeringen en wou die niet opgeven voor een onzeker bestaan als profvoetballer.” Hij verkast naar Sporting Lokeren dat op dat moment in tweede klasse speelde. Zo komt er een eind aan een schitterende periode van 7 jaar Eendracht Aalst. De Schrijver mist hierdoor wel de apotheose, de Europese campagne tegen Sofia en Rome, maar kan dit wel relativeren. “Ik moest een keuze maken. Achteraf gezien is het inderdaad jammer dat ik die matchen miste, maar ik heb me mijn keuze van toen eigenlijk nooit beklaagd.”  

All-round keeper

Voor de jongere generatie Eendracht supporters. Hans De Schrijver is zowat de Kevin Van Den Noortgaete van de jaren negentig. Beide doelmannen hebben best wat gelijkenissen. “Ik was zeker geen uitzonderlijk talent, maar ik was wel een sobere en efficiënte all-round keeper zonder echt zwakke punten, een beetje zoals Van Den Noortgaete nu. Ik had bovendien ook de kwaliteit dat ik een zekere rust uitstraalde naar mijn verdediging toe. Ik had met Hans Van Wilderode, Nick Schippers en op het laatst Jan Van Steenberghe nochtans verduiveld goeie concurrenten. Nick was bijvoorbeeld een schitterende en spectaculaire lijnkeeper en ijzersterk in één-op-één-situaties. Toch kozen de trainers steevast voor mij in doel. Yves Vanderhaeghe heeft me ooit eens gezegd dat ik één van de beste keepers was waar hij ooit mee samenspeelde. Een compliment van zo’n grote meneer, daar was ik toch even niet goed van!”

Kampioenenmaker

Na Aalst speelde Hans De Schrijver nog voor Lokeren (2 j.), SK Roeselare (1 j.), La Louvière (2 j.) en FC Denderleeuw (2 j.). Op 37-jarige leeftijd sloot hij zijn actieve carrière af in derde klasse. Opvallend is dat Hans zowel met Lokeren, SK Roeselare als La Louvière nog kampioen speelde. Een échte kampioenenmaker dus!

Bekermatch tegen Club

Eendracht Aalst blijft hij sindsdien regelmatig volgen: “Ik ben zelf nog actief in het voetbalwereldje, als sportief verantwoordelijke van de Brabantse eersteprovincialer  VK Liedekerke. Dus is het ergens logisch dat ik het voetbal op de voet volg. Vooral de komende bekerwedstrijd tegen Club Brugge intrigeert mij. Waarom? Wel, één van de grootste ontgoochelingen uit mijn voetbalcarrière is de uitschakeling door Club in de halve finales van de Beker van België tijdens ons wonderseizoen 1994-95. Ik hoop dan ook uit de grond van hart op een historische revanche. Het zal moeilijk worden, maar ik kijk echt uit naar die wedstrijd! Want Eendracht heeft toch een speciale plaats in mijn hart, ik beleefde er immers de mooist tijd uit mijn voetbalcarrière.”

Maar eerst is er dus de competitiewedstrijd tegen Patro Eisden, die Hans nu zondag om 15u00 zal aftrappen. Eendracht Aalst wil Hans De Schrijver bedanken voor zijn jarenlange engagement voor de club en wenst hem nog veel geluk toe in zijn verdere leven.

Interview: Filip D’Hose
Archief: Kenneth Demaret, Yves Janssens