Met aftrapgever Predrag Filipovic over zijn carrière

Eén van onze clubmonumenten van de voorbije kwarteeuw is zonder twijfel Predrag Filipovic. Acht seizoenen en tot zijn veertigste speelde ‘Flipo’ in het wit-zwarte shirt. Momenteel is hij sportief raadgever binnen het
team van de nieuwe sportief directeur Sven Van Den Bogaert.

5 minuten

Predrag Filipovic begon zijn professionele voetbalcarrière pas op 21-jarige leeftijd, in het seizoen 1996-1997, voor de Servische
eersteklasseclub Proleter Zrenjanin. Tijdens de winterstop van het seizoen 1997-1998 verkaste hij naar FK Obilic, waarmee hij meteen landskampioen werd. “Datzelfde jaar speelden we ook de finale van de Beker van
Servië-Montenegro. Het is tijdens die match dat ik op aangeven van spelersmakelaar Dejan Veljkovic ontdekt werd door Chris Van Puyvelde, destijds technisch directeur bij Eendracht Aalst, en manager Patrick Orlans. In de loop van
het daaropvolgende seizoen kwam er voor mij interesse vanuit Griekenland en Zuid-Korea, maar het aanbod van Aalst sprak mij het meest aan. Eigenlijk was mijn transfer op 5 minuutjes geregeld”, lacht Filipovic.

Integratie

In de zomer van 1999 strijkt Filipovic neer in Aalst. Hij zou er nooit meer weggaan. Maar toch was het een vreemd land, met een vreemde cultuur en een vreemde taal. “Die integratie liep aanvankelijk
niet van een leien dakje. Ik sprak naast mijn moedertaal enkel wat Engels. Maar de club ving me prima op. Ze zorgden voor een appartement en dankzij landgenoot Vladan Kujovic, die ik later bij Roda JC zal terugvinden, kon ik me
vrij snel aanpassen.” Niet de taal was het grootste item voor de jonge Predrag maar de oorlog die woedde in voormalig Joegoslavië.

Clubs in de rij

Filipovic tekent voor 3 jaar in de Ajuinenstad. Op de negende
speeldag, in de thuiswedstrijd tegen Anderlecht, versiert hij zijn eerste basisplaats. Predrag heeft zijn vaste stek beet en ontpopt zich tot een zeer secure pion op de linkerlank. Eendracht weet zich twee seizoenen te
handhaven in Eerste Klasse onder Barry Hulshoff. Ondanks het feit dat hij bij de supporters enorm geliefd is, gaat hij in 2001 toch voor het net gepromoveerde SK Lommel spelen. “Tja, ik was heel graag bij Aalst, maar
als je nog maar één jaar contract meer hebt, en er komt een andere eersteklasser met een zeer aantrekkelijk contract, dan wordt de emotie eventjes opzij gezet. Kort nadat ik voor Lommel tekende, kwam Club Brugge nog polsen voor
mij, maar het was te laat, ik had mijn woord gegeven, en wie mij kent zal weten dat mijn eergevoel voor mij enorm belangrijk is.”

Tweede gemiste toptransfer

Het verblijf in Noord-Limburg eindigt bij de start van
zijn tweede seizoen. “Ik zat in de selectie voor de eerste competitiematch toen plots Roda JC op de proppen kwam. Beide clubs kwamen vrij snel tot een akkoord voor een overgang. Op vrijdagavond tekende ik voor Roda JC en op
zaterdagavond speelde ik met de Nederlands-Limburgers al een Europese match.” In Kerkrade beleeft de man met de 4 longen het toppunt van zijn carrière: hij wordt er uitgeroepen tot beste linksback van de Eredivisie! Dit wekt de
interesse op van de topclubs. “Guus Hiddink van PSV wou me in de zomer van 2005 absoluut hebben. We hadden een goed gesprek samen, en op mijn 30ste was ik van mening dat het ‘nu of nooit’ was. Maar ik had nog een lopend
contract, en coach Huub Stevens wou me enkel laten gaan op 2 voorwaarden: boter bij de vis, en een andere linksachter. Die andere linksback had de toen nog piepjonge Thomas Vermaelen moeten worden, maar die werd door Ajax
uitgeleend aan RKC Waalwijk. Daar ging mijn droomtransfer!”

Naar Lokeren

Filipovic beseft dat zijn laatste kans om door te stoten naar de top aan zijn neus voorbij is gegaan. “Ik ben daar echt kapot van geweest.
Ik kon me ook niet meer opladen voor het volgende seizoen. Je moet weten dat ik nooit uit Aalst verhuisd ben en ik zag er vreselijk tegen op om elke dag die 330 km heen en weer af te leggen.” Lokeren-voorzitter Roger Lambrecht
verlost Filipovic rond Nieuwjaar 2006 uit zijn lijden en koopt diens contract bij Roda JC af. “Ik kan niet zeggen dat ik bij Lokeren heel gelukkig was. Ik moest er als linkermiddenvelder spelen, wat zeker niet mijn beste positie
is, en het was harken in de kelder van het klassement. We konden ons in het seizoen 2006-2007 zelfs maar op de voorlaatste speeldag verzekeren van het behoud.”

Terug naar de Denderstreek

Bij de net in Tweede
Klasse kampioen gespeelde buren van FCV Dender zijn ze in 2007 op zoek naar een geroutineerde verdediger. In hun zoektocht komen ze uit bij … Predrag Filipovic: “Ik wist wel dat het ook waarschijnlijk degradatievoetbal ging
worden, en ik ging een pak minder geld verdienen, maar er werd mij een contract van 3 jaar aangeboden, wat toch niet onbelangrijk is voor een 32-jarige speler. Bovendien kon ik bij wijze van spreken met de fiets naar de
trainingen gaan.” Predrag maakt een formidabel seizoen en weet met Dender het behoud af te dwingen.

De oude stal

Maar het seizoen daarop loopt het volledig fout. Dender raakt niet weg uit de onderste
regionen en tot overmaat van ramp zijn er problemen met coach Boskamp. “Johan moest geopereerd worden en er bestond in de spelersgroep heel veel onzekerheid na zijn operatie. Kom hij terug? Komt hij niet terug. Uiteindelijk nam
Patrick Asselman over en er werd aan mij gevraagd om T2 te worden. Dat impliceerde echter dat ik ging moeten stoppen met voetballen, maar ik was pas 33 en ik voelde mij nog veel te fit om dat te doen. Aalst-manager Geert De
Ridder heeft toen met mij contact opgenomen, en opnieuw was de overgang – terug naar de oude Eendracht-stal deze keer – op 5 minuutjes geregeld. Eendracht is de club van mijn hart en ik had ook aan mijn schoonmoeder Jeanine De
Smaele beloofd dat ik mijn actieve profcarrière zou afsluiten bij den Iendracht.”

Met Eendracht naar Tweede

Filipovic is inderdaad helemaal niet versleten, want uiteindelijk speelt hij nog liefst 6 jaar voor
Eendracht Aalst, met als hoogtepunt de titel in 2011 onder Bart Van Renterghem. In de tussentijd had de aanvoerder zijn linkerflank ingeruild voor een stek als organisator in het hart van de defensie. Op het einde van het
seizoen 2013-2014 wil hij stoppen maar hij doet er op uitdrukkelijke vraag van het bestuur nog een seizoen bovenop, als een soort mentor voor de jongere spelers. Uit die periode tekenen we van Predrag het volgende citaat over
coach Regi Van Acker op. “Onze trainer kan als geen ander een solide organisatie neerzetten. Ik herinner mij dat we het tegen de ploegen waar Regi vroeger trainer was (Sint-Niklaas, Hoogstraten) altijd heel moeilijk hadden. Onze
trainer heeft tijdens de voorbereiding al verschillende tactische systemen uitgetest, maar telkens gaat hij uit van een stevig blok, en ik mag zeggen dat het goed in elkaar zit.”

Einde in mineur

Nochtans zal hij
in de loop van de eerste seizoenshelft met dezelfde coach Van Acker een aanvaring hebben, waardoor hij er alsnog rond Nieuwjaar de brui aan geeft. “Kijk, er is daar iets gebeurd, maar ik heb te veel respect voor Regi als mens en
als trainer om dit aan de grote klok te hangen. Ik weet het, en hij weet het, en dat volstaat.” En toch zal ‘Flipo’ zijn voetballoopbaan niet bij Eendracht Aalst afsluiten. “Ach ja, dat extra jaartje bij Doggen Erembodegem in
vierde provinciale. Dat was gewoon puur recreatief om iemand een vriendendienst te bewijzen.” Niettemin is de veteraan van goudwaarde voor de Doggen. Niet alleen is hij nog steeds het slot op de deur in de verdediging, hij
maakt ook nog de goal van de titel!

Voetballer af

Predrag is vanzelfsprekend profvoetballer af en hij is nog veel te jong om in zijn luie zetel te blijven liggen. Hij wordt postbode bij Bpost. Deze job geeft hem
ook de gelegenheid om trainer van Jong Eendracht Aalst te worden. Het jaar daarop wordt hij hoofd van de scoutingcel, maar die opdracht loopt met een sisser af. “Kijk, ik was daar met veel enthousiasme aan begonnen, maar er
waren een aantal problemen. Als je merkt dat je adviezen zelden of nooit gevolgd worden, meer nog, dat je volledig gepasseerd wordt, dan houdt het op.”

Nieuwe functie

En nu wordt de strijder van vele oorlogen
sportief raadgever. “Wat houdt dat in? Tja, ik beschik – al zeg ik het zelf – toch wel over wat ervaring en tactisch voetbalinzicht, en ik kan de spelers – die van ons en die van de tegenstanders – toch wel vrij goed inschatten.
Ik maak gewoon deel uit van een team dat de sportieve lijnen uitzet. We discussiëren over veldbezettingen, tactische keuzes, elk heeft zijn mening, en nadat alle meningen eens met elkaar geclasht zijn, wijzen al de neuzen
uiteindelijk toch in dezelfde richting. Finaal is het Tom De Cock – en hij alleen – die zijn ploeg opstelt.”

Sterktes en zwaktes

“De pijnpunten van onze huidige ploeg ga ik je niet verklappen,” lacht ‘Flipo’. “Ik
spreek liever onze sterktes. Goh, het is geen geheim dat we sterk zijn in de omschakeling, met enorm sterke mensen voorin. Daar moeten we wel nog meer gebruik van maken, vind ik. We hebben momenteel met 25 spelers een té grote
kern. De contracten van de sterkhouders moeten we openbreken of verlengen. Van een aantal andere spelers moeten we af zien te geraken. Ik bedoel niet onrespectvol. Het is een realiteit dat sommige spelers zeer weinig spelen, en
dat niemand daar mee gediend is of gelukkig mee is. Als we bovendien een drietal gerichte versterkingen kunnen binnenhalen, dan zijn we klaar om mee te strijden met de top. Ja, dit mag misschien overambitieus klinken, maar ik
ben daarvan ten stelligste overtuigd. Kijk, we beschikken nu al over heel wat kwaliteit en ik vind dat we nog geen enkel punt gestolen hebben. Integendeel zelfs, ik vind dat we er enkele meer hadden verdiend.”

Tegen
Lommel en Dessel werden we nochtans weggespeeld? “Dat klopt en op Oudenaarde hadden we een complete off-day. Dat kan eens gebeuren. Tegen Châtelet-Farciennes botsten we op een tegenstander die ons met antivoetbal van de
allerzuiverste soort uit ons ritme bracht. Maar voor de rest is dit een knettergekke competitie waarin iedereen van iedereen kan winnen of verliezen. Kijk, als we vanavond winnen tegen Dender, hoeven we niet meer naar beneden te
kijken, en met wat geluk kunnen we zelfs dit seizoen nog de top-4 ambiëren.”

Doorstroming

Voor Filipovic is ook de doorstroming van de eigen jeugd naar de fanionelf een prioriteit. “Er staat heel wat jong talent
aan de poorten van de A-kern te kloppen: Van Belle, Egerickx, Emhandi, om maar die te noemen. Maar we moeten oppassen om die gasten niet te verbranden. De stap van beloften naar eerste elftal is enorm groot. De Koker is een
jongen die deze stap blijkbaar goed verteerd heeft. Hij werpt zich meer en meer op als basisspeler. Maar in het verleden is er toch één en ander fout gelopen. Hoe lang moeten we terugkeren in de tijd om nog eens een eigen
jeugdproduct te vinden dat definitief doorgebroken is?”

Terug aan de middenstip

Filipovic kreeg eind 2014 geen waardig afscheid van de club. Hoog tijd dus voor een zekere vorm van ‘Wiedergutmachung’? “Ach, ik heb
bij Eendracht Aalst zoveel mooie momenten beleefd, de negatieve verhalen uit het verleden interesseren me niet. Enkel de toekomst telt nu. Het is vanzelfsprekend een mooi gebaar dat de club mij voor een vol stadion, tegen mijn
ex-club Dender dan nog, in de bloemetjes wil zetten. Als den Iendracht vanavond dan ook nog eens wint, dan zal het voor mij, zo vlak voor Kerstmis, de mooiste vrijdag van het jaar zijn.”

De spelers weten dus wat ze moeten
doen om ‘Flipo’ een gepast kerstgeschenk te bezorgen.

Het webteam bedankt Predrag Filipovic uitdrukkelijk voor zijn fantastische, jarenlange inzet voor onze geliefde club en kleuren, en we wensen hem nog veel geluk en
succes toe, zowel op professioneel als op privé vlak! Iendracht veroit!

fdh