Optie Preben De Man wordt gelicht

Afgelopen weekend maakte de jonge Jari Mertens tegen Hamme zijn debuut in het Eendracht-doel. Nico Vaesen herinnert zich zijn eerste officiële wedstrijd in 1989 nog levendig. ”Ik speelde bij de beloften van tweedeklasser KSK Tongeren en was tweede doelman na Patrick Rondags. Toen die op het einde van dat seizoen verkocht werd aan Lierse, kreeg ik te horen dat ik eerste doelman zou worden. Ik speelde een paar goede voorbereidingswedstrijden, maar mijn echte debuut was de competitieopener. We gingen op het veld van Berchem 2-0 verliezen, maar de dag erna stond in de kranten dat ik een goede wedstrijd had gespeeld en mijn carrière was vertrokken. Ik stond vier seizoenen tussen de palen bij Tongeren en miste nauwelijks een wedstrijd.”

Lokroep

Zoals bekend had Jan Ceulemans als Eendracht-coach een neus voor jong aanstormend talent uit de lagere reeksen. “In 1993 wou de Caje mij al naar Aalst halen maar net op dat moment kreeg ik een aanbieding van eersteklasser Cercle Brugge. Ik was ambitieus en koos voor de West-Vlamingen waar ik in 2 seizoenen een twintigtal keer onder de lat stond. Toen Eendracht na een boerenjaar Europees voetbal afdwong stond Jan Ceulemans daar plots weer. Ik was gecharmeerd door het verhaal van de Caje en kreeg een contract voor 2 jaar aangeboden.” 

Polsbreuk

Dat eerste jaar Aalst begon slecht voor Vaesen. De tweede trainingsweek liep hij op training een polsbreuk op. “Het was een stom ongeluk. Ik stopte een harde bal die vanop korte afstand getrapt werd en ik voelde mijn pols overslaan. In het ziekenhuis stelde men een breuk van een handwortelbeentje vast. Tegen oktober was ik echter opnieuw fit, alhoewel ik toch nog steeds regelmatig met pijn speelde. Toen het minder begon te draaien kwam ik in de ploeg. Ik mocht meteen de Europese thuiswedstrijd (in het Constant Van Den Stockstadion) tegen AS Roma spelen en bleef de rest van het seizoen tussen de palen. Ik onthoud vooral dat we als groep enorm goed aan elkaar hingen. De Vleeschauwer, Temmerman, Fredje Van Der Hoorn, Van Ankeren, Vanderhaeghe, dat was altijd lachen geblazen.”

Transplantatie

Ook de voorbereiding op het seizoen 1996-1997 gaat voor Vaesen de mist in. “Ik speelde nog steeds met pijn en het bleek dat het gebroken beentje toch niet zo goed genezen was. Er was een probleem met de botvorming en ik moest een vrij zware operatie ondergaan. Een stukje van mijn heupbeen werd getransplanteerd naar mijn hand. Uiteindelijk moest ik zelfs dat volledige seizoen missen. Dat was balen maar de club bleef in mij geloven en bood mij desalniettemin een tweejarige verlenging van mijn contract aan.”

Zijspoor

Het seizoen 1997-98 moest onder de nieuwe trainer Urbain Haesaert het jaar van de definitieve doorbrak worden. “Ik was terug fit en Danny D’Hondt was naar Lokeren vertrokken. Maar Eendracht miste zijn competitiestart, en de verdediging en ikzelf kregen kritiek. Rond de jaarwisseling werd international Philippe Van de Walle binnengehaald. Ik belandde op de bank en was vanzelfsprekend mateloos ontgoocheld. Ik gaf een ongelukkig interview weg aan een krant en werd naar de B-kern verwezen. Daarna kreeg ik zelfs te horen dat ik weg moest. Jacky Munaron heeft me toen enorm goed opgevangen door apart met mij te trainen. Er was even contact met Le Havre maar die transfer is uiteindelijk niet doorgegaan. Het was een echt rotseizoen met degradatiezorgen en strubbelingen in de bestuurskamer.”

Op stap met Yves

Nico heeft alles bij mekaar maar een goed jaar kunnen spelen voor Eendracht Aalst in de drie jaar dat hij er was. “Die polsbreuk heeft me enorm parten gespeeld en toen ik opnieuw fit was in het laatste seizoen had ik het ongeluk dat de ploeg vierkant draaide. Daar werd ik het slachtoffer van en ik vind het nog steeds jammer dat men in Aalst nooit de échte Nico Vaesen aan het werk gezien heeft. Maar het was niet allemaal kommer en kwel. We waren een echte vriendengroep. Zo herinner ik me een grappige anekdote met Yves Vanderhaeghe. Mijn eerste match na mijn operatie was Yves geschorst. Hij vond dat mijn terugkeer moest gevierd worden en nam me mee voor een avondje stappen in Aalst. Maar op de Albrechtlaan werden we geflitst en een paar honderd meter verder opzij gezet. Te snel gereden, pintje gedronken,… we mochten niet per auto verder. Wij, zonder gsm in die tijd, te voet op zoek naar vervoer. Maar plots moesten die agenten vertrekken en ik stelde vast dat ze vergeten waren om mijn sleutels af te nemen. Ik ben dan maar terug in mijn auto gestapt en naar huis gereden. De boete die achteraf volgde was natuurlijk niet van de poes. En het toppunt van al was dat de agent die ons geflitst had de materiaalmeester van Eendracht Aalst was!”

Naar Engeland

Via een makelaar krijgt Vaesen een uitnodiging om te gaan testen bij de Engelse tweedeklasser FC Huddersfield. Hij wil zijn carrière weer op de rails krijgen, gaat op de uitnodiging in, en krijgt een contract. “De beslissing om met twee jonge kinderen naar Engeland te vertrekken was niet evident. Maar ik was danig onder indruk van die sfeer, dat oefencomplex, dat stadion voor 25.000 toeschouwers,… En dat voor een middenmoter in de Engelse tweede klasse.”

Jongensdroom

Het Engelse avontuur wordt een voltreffer voor Vaesen. Hij wordt verkozen tot beste speler van Huddersfield en versiert in 2001 een transfer naar Birmingham City, dat zich wil versterken om mee te strijden voor promotie naar The Premier League. En het is meteen prijs. In een volgelopen Cardiff City Stadium wint Vaesen – na strafschoppen – de finale van de eindronde tegen Norwich City. “En wat volgde is een jongensdroom die uitkomt! Als je kunt spelen in legendarische stadions als Old Trafford, Anfield Road en Stamford Bridge, als je een voetbalterrein kunt betreden samen met iconen als Bergkamp, Henry, Vieira, Van Nistelrooy, Giggs, Beckham, de jonge Rooney, tja, dan besef je dat je de tussen de grote jongens staat, hé!”

Makelaar

Op het einde van zijn eerste Premier League seizoen slaat het noodlot echter opnieuw toe. Nico scheurt zijn kruisbanden en is zijn basisplaats onder de lat kwijt bij Birmingham. Zijn carrière in Engeland passeert nog via korte uitleenbeurten bij Gillingham, Bradford en Crystal Palace, en loopt af in 2006. Daarna speelt hij nog even bij Lierse en Geel. Op bijna 39-jarige leeftijd zet hij een punt achter zijn actieve carrière. Sindsdien is hij makelaar, niet enkel voor spelers, maar ook voor trainers. Zo loodste hij Chris Janssens naar Aalst en begin dit seizoen Preben De Man. Verder behartigt hij de belangen van onder andere Jelle Van Damme, Simon Mignolet en Koen Casteels.

Preben De Man

Vaesen spreekt vol lof over zijn jonge poulain De Man. “Hij is een offensief ingestelde linkerwinger met een goeie versnelling en een mooie actie in de voeten. Bij Eendracht moet hij wel wat lager spelen dan wat hij vroeger gewend was. Hij speelt liever aanvallender, maar anderzijds heeft hij daarmee ook al veel bijgeleerd. Bij Lokeren waren de kansen op een doorbraak eerder klein. Veel beter dan in een beloftencompetitie weg te kwijnen was het om in een lagere reeks basisspeler te worden. Reculer pour mieux sauter, zoals de Fransen zeggen. De optie in zijn contract wordt verlengd en voor zijn ontwikkeling zou dat best in de Eerste Amateurliga zijn. Ik duim dus mee voor ‘den Iendracht’ dat de promotie kan gerealiseerd worden.”