Bjorn De Wilde: 'In Aalst werd op de tafels gedanst!'

De wedstrijd van vanavond tegen K. Racing Club Gent zal op gang getrapt worden door oud-speler Bjorn De Wilde (38). De voormalige aanvaller maakte in 2000 zijn debuut in Eerste Klasse bij den
Iendracht, maar hij heeft ook een verleden bij (de jeugd van) de Ratjes.

Strop in hart en nieren 

Bjorn bond zijn eerste schoenen aan bij provincialer Tenstar
Melle. Daar werd hij ontdekt door RC Gent. De Wilde bleef er tot zijn vijftiende waarna hij naar Cercle Brugge trok. “Ik ging niet naar Brugge met het gekende pendelbusje dat tot diep in Oost-Vlaanderen spelertjes
ging oppikken, maar ik koos ervoor om elke dag met de trein naar een Brugse school te gaan. Vandaar ging het bijna dagelijks naar de training en dan ’s avonds laat terug naar huis! Ik heb dat 2 jaar volgehouden. Dan kwam AA Gent
op de proppen, ik was net geen 18 toen ik er mijn eerste profcontract mocht tekenen.” Maar bij de Buffalo’s kan De Wilde niet doorbreken en Chris Van Puyvelde overtuigt hem in de zomer van 1998 met een 4-jarig contract om naar
Aalst te komen.

Uitleenbeurten

Bij de Ajuinen loopt het aanvankelijk niet van een leien dakje voor de jonge Gentenaar. “Barry Hulshoff was toen trainer, en alhoewel ik bij de reserven met de ogen toe
scoorde, was die van oordeel dat ik beter uitgeleend werd aan een club uit een lagere reeks om mij nog wat te laten rijpen. Die club werd Sint-Niklaas, dat toen in tweede klasse speelde. Erwin Vandenbergh en James Storme vormden
toen een trainersduo bij de Waaslanders, ze gaven mij volop vertrouwen en ik werd er topschutter.” Toch was de Nederlandse Eendracht-coach nog niet helemaal overtuigd van het kunnen van De Wilde, want het
seizoen erop werd hij opnieuw uitgeleend, nu zelfs aan een derdeklasser, FC Strombeek. “Ik werd bij de kampioen opnieuw topschutter en dacht dat ik definitief gelanceerd was.”

Moeilijk begin

Bij de
voorbereiding op het seizoen 2000-2001 keerde De Wilde terug naar Aalst, waar Wim De Coninck net als coach aangesteld was. “Tot mijn verbazing en frustratie werd ik niet opgenomen in de A-kern. Integendeel, ik werd naar de
C-kern verwezen. Gelukkig liep daar toen bij Aalst een zekere Willy Quipor (coryfee van AA Gent in de jaren ’70 en ’80, nvdr) rond. Willy was trainer van de reserven en T2 van de eerste ploeg. Hij bleef op me inpraten om de moed
niet te verliezen. Op een dag liep ik op de Zandberg voorzitter Luc Coppens tegen het lijf. Die wist niet eens dat ik nog bij zijn eigen club zat. Ik kon hem overtuigen om me toch met de B-kern te laten meetrainen, met de
bedoeling om me toch minstens bij de reserven in de kijker te spelen en tegen Nieuwjaar een transfer te forceren.”

Jongensdroom

En hoe een dubbeltje rollen kan: De Wilde speelt bij de reserven de
pannen van het dak, wordt in november opgenomen in de A-kern en krijgt enkele weken later een telefoontje van T1 De Coninck. “Dat moment herinner ik me nog alsof het gisteren was. Ik moest me klaar houden om met de eerste
ploeg mee te gaan naar Charleroi. Ik heb toen de telefoon neergelegd en heb gebleit als een klein kind. En het was nog niet gedaan: ik viel ook in op Mambourg en speelde er dus mijn eerste minuten in Eerste Klasse. Een
jongensdroom kwam eindelijk uit! Achteraf is Wim De Coninck zich bij mij komen verontschuldigen omdat hij zich zo in mij vergist had. Wel, dat vind ik van zo’n klasse getuigen! Wim is overigens achteraf een goede vriend
geworden.”

From zero to hero

Enkele wedstrijden later mag De Wilde zelfs starten. Thiebaut staat op dat moment al een tijdje ‘droog’ en Stojak ligt in de lappenmand. “Ik kreeg lovende kritieken
en kwam dat seizoen nog in 19 matchen in actie waarin ik 4 keer scoorde. We konden ons na een 4-0 thuis tegen Charleroi en een 0-0 op FC Antwerp nipt redden. En ik kan je verzekeren, dat is toen gevierd geweest
alsof we kampioen waren. Een vieringsken op zijn Oilsjters, zeg maar!”

Op de sukkel

Het seizoen 2001-2002 begint veelbelovend. Eendracht neemt een vliegende start en staat na 4
wedstrijden zowaar aan de kop van de rangschikking met het maximum van de punten. De Wilde is titularis en krijgt zijn eerste selecties bij de nationale belofteploeg. Maar dan beginnen de problemen, zowel voor de club als
voor Bjorn. “Ik begon te sukkelen met een achillespeeskwetsuur en de eerste geruchten over financiële problemen staken de kop op. Uiteindelijk werden zelfs alle contracten ontbonden, en de spelers die wilden blijven kregen
elke week een interimcontract aangeboden. De jonge Koen Persoons is toen ook een paar keer ingevallen.”

Van hot naar her

De Wilde neemt na het faillissement eerst deel aan het EK
voor beloften en trekt vervolgens naar Lierse. “Ik heb daar tweeënenhalf jaar gespeeld, en kwam er in mijn laatste seizoen terecht in het schandaal rond Paul Put en de gokchinees. Ik moet één van de weinige spelers geweest zijn
die van niks afwisten. Ongeveer halverwege het seizoen scoor ik drie keer in één wedstrijd, en enkele dagen later kreeg ik een bericht dat ik weg moest! Waanzin, denk je dan, maar achteraf gaat er natuurlijk een belletje
rinkelen. Vandaar ging het naar KV Oostende. Daar liep ik een oogkasbreuk op. Dan twee jaar Westerlo: dat was een echte topperiode met Jaja Coelho aan mijn zijde. Maar op het moment dat ik daar een contractverlenging kon
tekenen: bam, een breuk van de knieschijf. Het leek wel alsof de pech me persoonlijk bleef achtervolgen.”

Lagere klassen

Een revalidatie van 8 maanden was het gevolg, maar toch krijgt
Bjorn een nieuwe kans bij Germinal Beerschot. “Er stond in mijn contract een optieclausule: als ik voor 15 december opnieuw aan het spelen zou zijn, zou ik een nieuw en aangepast contract krijgen. Ik was begin december effectief
ook fit, maar toen heeft voorzitter Jos Verhaegen gewoon regelrechte woordbreuk gepleegd. Ik heb in Antwerpen mijn seizoen uitgedaan maar was het profbestaan beu. Ik kwam door mijn relatie met Eveline (Hoste, ex-miss Belgian
Beauty, nvdr) ook steeds meer in het centrum van de persbelangstelling te staan. Ik was zogezegd een moeilijke jongen, een glamourboy, de Vlaamse Beckham. Ik kreeg door de pers een etiket opgekleefd. Die mannen kunnen een
carrière maken of kraken. Terwijl ik op dat moment net superprofessioneel leefde, en in mijn bed lag te rusten wanneer Eveline ’s avonds aan het werk was.” Er volgen nog passages van telkens één seizoen bij
Francs Borains, KSV Roeselare, Red Star Waasland en Waasland-Beveren. Al op zijn 32 hangt De Wilde zijn voetbalschoenen – licht gedegouteerd – aan de haak.

Terugblik

De Wilde werd
vorige week 38 en blikt vol relativeringsvermogen op zijn carrière terug. “Bij Eendracht Aalst is mijn profcarrière begonnen, en ondanks de moeilijke beginperiode kan ik nu zeggen – en ik zeg dit niet omdat dit een interview is
voor de website van den Iendracht – dat het de mooiste periode was uit mijn voetbalcarrière. Er werd hard gewerkt maar er was er ook constant leute en plezier. Als we wonnen, werd er op de tafel gedanst! Ik herinner me uit
die periode vooral Vladan Kujovic, David Van Hoyweghen, Justice Sandjon (die ik nog regelmatig wel eens tegen het 120kg zware lijf loop) en materiaalmeester Willy, die zich letterlijk uit de naad werkte om alles tiptop in orde
te krijgen voor de spelers.”

De dag van vandaag

Het is vrij druk in Bjorns leven na het voetbal. “Ik werk als instructeur Krav Maga (een Israëlische zelfverdedigingskunst, nvdr) en als personal
physical coach. Daarvoor moet ik toch een tweetal uur per dag trainen. Ik ben 38 maar topfit! Momenteel doe ik niets in het voetbal maar het begint nu na enkele jaren toch weer te kriebelen. Mijn zoontje speelt bij de U8 van AA
Gent. Als ik die jonge spelertjes bezig zie, dan maak ik me toch vaak de bedenking dat ik hen heel wat zou kunnen bijbrengen op het vlak van kracht en stabilisatie. We zien wel wat de toekomst brengt.”

Vanavond om
20u30 staat Bjorn De Wilde na 15 jaar opnieuw aan de middenstip van het Pierre Cornelisstadion. Eendracht Aalst wenst Bjorn te bedanken voor zijn prestaties die hij leverde in het Eendracht-shirt, en wenst hem nog veel geluk toe
in zijn verdere leven.

fdh