Davy Claessens: 'Onvergetelijk debuut op Anderlecht'

De thuiswedstrijd van deze namiddag tegen Vigor Wuitens Hamme zal afgetrapt worden door oud-speler Davy Claessens (34). De geboren en getogen Dendermondenaar is één van de weinige spelers die met Eendracht Aalst in
alle nationale afdelingen speelde, van Eerste tot Vierde Klasse tussen 2002 en 2008. Nu 15 jaar na zijn debuutwedstrijd op Anderlecht is hij nog steeds actief bij FC Mariekerke, en ons webteam blikte samen met hem
terug op zijn twee periodes bij den Iendracht.

De beginjaren

Davy Claessens bond zijn eerste voetbalschoenen aan bij de jeugd van KAV Dendermonde, waar hij speelde van zijn 8 tot zijn 12 jaar. Hij speelde er
vooral als centrale middenvelder. Daar werd hij opgemerkt door de talentscouts van het naar Eerste Klasse gepromoveerde Eendracht Aalst. “Voor elke jongen van die leeftijd is het een droom om een opleiding te krijgen bij een
eersteklasseclub. Mijn vader werkte toen in Aalst, er was dus wel al een band met Eendracht. Ik heb veel te danken aan hem: hij heeft me al die jaren 4 à 5 keer per week naar de training en naar de wedstrijden gevoerd, en hij
bleef ook altijd kijken. Dat was wel een zware periode voor mij: thuiskomen, snel eten, huiswerk maken en lessen leren, en dan naar de training op Zandberg. Maar ik heb het altijd vlot kunnen combineren zonder dat het een
negatieve invloed had op mijn schoolresultaten.”

Voor de leeuwen

In 6 seizoenen evolueert Davy bij de jeugdploegen van Eendracht, waarin hij vooral als linkermiddenvelder speelt. “Ik kwam in die tijd vaak
met mijn pa kijken naar de thuiswedstrijden. Ik herinner mij het enthousiasme dat telkens uitging van de ploeg, de wisselwerking met het publiek en de helse sfeer in het stadion.” Het seizoen 2001-2002 wordt één van de
zwartste uit de clubgeschiedenis. Er doken vrij snel financiële problemen op. Heel wat basisspelers kozen rond de winterstop eieren voor hun geld en verlieten het zinkende schip. De club moest noodgedwongen heel wat beloften
opnemen in de A-kern, waaronder Davy Claessens.

“Ik heb daar nu nog steeds een dubbel gevoel bij. We hoorden wel dat er problemen waren, en zagen ook dat de gebleven profs daar wat onder leden, maar voor ons, jonge
kerels, was dit een unieke kans. Plots werden we een in een totaal andere wereld gedropt. Men zou kunnen zeggen dat we voor de leeuwen gegooid werden, maar we zijn er toen écht voor gegaan, en alles in acht genomen hebben we
toen best nog enkele goeie wedstrijden gespeeld. Mijn debuut op Anderlecht staat vanzelfsprekend voor altijd in mijn geheugen gegrift. Ik mocht in de tweede helft Kristof De Saedeleer vervangen. We verloren met 3-1, maar ik
speelde een verdienstelijke partij tegen grootheden als Yves Vanderhaeghe en Walter Basseggio. Ik speelde in 5 wedstrijden mee, waarin ik 269 minuten eersteklassevoetbal verzamelde.”

Nederland

Wanneer Eendracht
Aalst in derde klasse moet herbeginnen, komt er voor de beloftevolle jongeren Tim Aelbrecht, Davy Claessens, Koen Van Der Heyden, Kris Ottoy en Hans Moyson belangstelling van RKC Waalwijk. “Op het eerste zicht leek dit een
godsgeschenk. We hadden van topvoetbal kunnen proeven, en de Noord-Brabantse eredivisionist bood ons de kans om van onze hobby ons beroep te maken. Ik tekende zelf voor 2 jaar. We gingen met z’n vijven in een spelershome van de
club wonen. Al snel bleek echter dat we – met uitzondering van Tim – te weinig ervaring hadden en iets te jong waren om op dat niveau door te breken. Op het einde van mijn eerste seizoen werd er een hele resem nieuwe spelers
gekocht, waardoor onze speelkansen nog kleiner werden. Rond Nieuwjaar had ik voor mezelf de keuze gemaakt: ik polste bij Aalst, dat de eindronde in derde klasse gewonnen had en dus weer in tweede speelde, naar de
mogelijkheden voor een terugkeer, en de zaak was snel geklonken. Ik kreeg ook een job aangeboden bij een bankfiliaal in Dendermonde. Pas op, ik heb me dat jaartje in Nederland nog geen seconde beklaagd: het leven als
profvoetballer is schitterend. En van trainer Martin Jol heb ik ongelooflijk veel opgestoken.”

Terug naar af

Bij Aalst tekent Claessens voor anderhalf jaar, later nog eens voor 3 jaar extra. Het eerste jaar
Tweede Klasse (2003-2004) wordt er eentje zonder al te veel zorgen in de grijze middenmoot, het tweede jaar tuimelen de Ajuinen alweer terug naar derde klasse, en het jaar nadien – na barrageverlies tegen RC Péruwelz – zelfs
naar vierde klasse. “We hebben toen inderdaad zeer moeilijke situaties meegemaakt. Het laatste jaar in tweede klasse waren we gewoonweg te zwak. Dat seizoen in derde was een echt pechjaar. Na de winterstop kregen we van AA
Gent enkele beloftevolle jongeren ter beschikking. Daaronder ene Dries Mertens. De eerste keer dat we hem zagen, dachten we allemaal ‘wat voor snotneus krijgen we hier nu op ons dak’. Dries was echt ongelooflijk nonchalant, ik
zie hem daar nog staan met zijn teenslippers aan!”.

Dries Mertens

Maar al snel blijkt dat die kleine Mertens wel een aardig balletje kan sjotten. “Dat zag je meteen! Achteraf bekeken is het niet verwonderlijk dat
hij dat jaar nog Man van het Seizoen werd! Hij moest wel even wennen aan het voetbal in derde klasse, maar hij nam al snel de ploeg op sleeptouw en uiteindelijk konden we vanuit een geslagen positie nog een barragematch
afdwingen. We moesten op het veld van Doornik tegen RC Péruwelz gaan spelen. In die match is ook alles verkeerd gelopen wat verkeerd kon lopen. Het begon al met het feit dat we niet in onze eigen tenue mochten spelen, we moesten
de tweede uitrusting van Péruwelz aantrekken. Volgens mij was dat al een slecht voorteken.”

Niet getreurd

Den Iendracht dus voor het eerst in vele jaren terug in vierde klasse. “Aalst is een club van contrasten,
hé.” lacht Claessens. “Na het annus horribilis 2005-2006 volgde het wonderjaar 2006-2007. We hadden een fantastische groep die voor elkaar door het vuur ging, en kwalitatief veel te sterk was voor vierde klasse. Na een half uur
stonden we meestal – opgehitst door het publiek – al 2-0 of 3-0 voor, en dan speelden we de match freewheelend uit. Ik herinner me dat jaar vooral Thomas Troch: schitterende speler, zowel qua techniek als qua
wedstrijdmentaliteit. Een echte winnaar. En ook naast het veld was hij de absolute sfeermaker.”

Titelwedstrijd tegen Meldert

De kampioensmatch zal Davy zich ook nog lang heugen. “We speelden thuis tegen
Verbroedering Meldert, een mooie derby dus. De beginsituatie was vrij bijzonder: wij hadden een punt nodig om kampioen te spelen, Meldert nog een punt om zich te redden. Zonder dat er iets op voorhand afgesproken was, leek de
wedstrijd op een scoreloze salonremise te eindigen. Er werd futloos gespeeld met passes lateraal en achteruit. Het publiek was al beginnen morren. Onze aanvaller Arnold Nguekam zal de finesse van de hele situatie niet gesnapt
hebben, want diep in de tweede helft nam hij de bal op de slof en met een wereldgoal zette hij de 1-0 op het scorebord. Eendracht in delirium, Meldert in diepe rouw. Achteraf bleek echter dat de rechtstreekse concurrent van
Meldert ook verloren had, en zo werd het toch nog een feest voor alle Oilsjteneirs!”

Afscheid in mineur

Zijn laatste seizoen bij wit-zwart sukkelt Claessens enkele keren met kwetsuren. “Ik had een scheurtje
opgelopen aan de quadriceps, en het was niet de eerste keer dat ik daar last aan had. Uiteindelijk werd het probleem opgelost met aangepaste steunzolen en was ik net op tijd fit om het seizoeneinde met de eindrondematchen tegen
WS Woluwe en CS Visé mee te maken.” Het bestuur twijfelt echter om Claessens’ contract te verlengen. “Zoiets voel je als eindecontractspeler snel aan, hé. Het bestuur bleef maar talmen. Wanneer je dan hoort dat andere spelers
wel al een nieuw contract krijgen aangeboden, dan ga je op zoek naar alternatieven. Standaard Wetteren kwam op de proppen met een zeer concreet voorstel, en ik hapte toe. Het klopt dat ik met een negatieve noot bij Aalst
vertrokken ben. Het seizoen daarop speelden we de seizoensopener met Wetteren tegen Aalst, en we wonnen door een doelpunt van mezelf. Ik had toen wel wat revanchegevoelens. Bij Aalst voelde ik me afgeschreven, en ik bewees dat
ik dat bijlange nog niet was. Die nederlaag van Aalst tegen Wetteren was overigens het begin van het einde van coach Luc Limpens, waarmee ik voor alle duidelijkheid nooit het minste probleem heb gehad.”

Latere
carrière

Van Standaard Wetteren ging het voor Claessens naar VW Hamme (onze tegenstander vandaag), Rapide Lebbeke, HO Wolvertem-Merchtem en nu FC Mariekerke (Derde Amateurliga). “Onze seizoensstart verloopt moeizaam. Met
onze jonge en onervaren ploeg haalden we nog maar 1 op 15. Ik speel nu afhankelijk van de omstandigheden als centrale middenvelder (nr. 10) of linkermiddenvelder.” Claessens maakt ook een vergelijking tussen Eendracht Aalst
en VW Hamme. “Qua supporters zijn er weinig ploegen die met Aalst kunnen wedijveren. Maar Hamme heeft wel een mooie infrastructuur en ook wel een geschiedenis. Ze speelden toch lange tijd in Tweede Klasse. Voor deze namiddag tip
ik op een 2-1-overwinning voor de Ajuinen.”

Leven buiten het voetbal

Claessens proefde anderhalf jaar van profvoetbal, maar ging dan toch aan de slag in de bancaire sector. En momenteel werkt hij voor een
gerechtsdeurwaarderskantoor in Sint-Niklaas. “Wij zijn de slechteriken die de meubels gaan inventariseren bij de mensen thuis’”, lacht hij. “Alle gekheid op een stokje, we worden vaak geconfronteerd met schrijnende toestanden,
maar we proberen altijd een menselijke oplossing uit te werken.”

Hoogtes en laagtes

Voor zijn mooiste moment op den Iendracht twijfelt Davy tussen 2 dingen. “Mijn debuut op Anderlecht op 18-jarige leeftijd was
een persoonlijk hoogtepunt, want het vond plaats in een crisisperiode voor de club. De titel in vierde klasse was dan weer een moment van collectieve extase. Verder heb ik ook tot op de dag van vandaag leuke herinneringen
bewaard aan onze bekeroverwinning op het veld van eersteklasser Sint-Truiden.”

Boodschap aan supporters

Claessens is al die jaren de wit-zwarte kleuren op de voet blijven volgen. “Als ik zelf niet moet spelen, ga
ik nog nu en dan zelf nog een wedstrijdje meepikken. Zo ook de eindrondewedstrijd van vorig seizoen tegen FC Luik. Ik zag het na die 0-1 echt niet meer zitten, maar wat was ik blij toen ze het op Luik nog konden
ombuigen.” Tenslotte heeft Davy nog een boodschap voor de Eendracht-fans. “De sfeer in het Pierre Cornelisstadion is uniek! Het is telkens weer een belevenis waar je als beginnende voetballer enkel kunt dromen. Dat de supporters
dat voor hun spelers kunnen verwezenlijken heb ik altijd prachtig gevonden, en ik doe dan ook een oproep aan hen om dit te blijven doen.” Mooi gezegd, Davy, Iendracht veroit!

We bedanken Davy Claessens voor zijn
jarenlange inzet voor Eendracht Aalst en we wensen hem nog veel geluk en succes toe, zowel op sportief, professioneel als op persoonlijk vlak.

fdh