De Wispelaere: "Zal Eendracht-periode blijven koesteren"

De aftrapgast woensdagavond is Etienne De Wispelaere (67), onze coach tijdens de tweede helft van het seizoen 2005-2006. U weet wel, de periode Dries Mertens. Etienne zal vergezeld worden door de ouders van
Dries, de mascotte van Levensloop Aalst en wedstrijdsponsor Atlant nv.

Gandasparta

Etienne kan het niet wegsteken dat hij een rasechte Gentenaar is. “Jep, geboren en getogen in het centrum van de Arteveldestad.
Ik begon te shotten bij Gandasparta, een kleinere Gentse club die in tweede provinciale speelde. Op mijn zestiende mocht ik er al in de eerste ploeg debuteren. Op mijn achttiende kwam het grote “La Gantoise” er mij wegplukken.
Voor 1 jaar met optie op een definitieve aankoop. Ik weet nog dat ze daarvoor 10.000 frank aan Ganda betaald hebben.”

Skistage

Het seizoen erop, vanaf juli 1971, speelt de jonge Etienne dus bij de provinciale
junioren van AA Gent. “Ik was aanvankelijk een spits maar het scoren wilde de eerste maanden niet goed vlotten. Daarom begon de trainer mij als linksachter uit te spelen. En vanaf dan lukte het wonderwel om regelmatig de weg
naar de netten te vinden. Zo goed zelfs dat ik naar de A-kern werd overgeheveld. Jammer genoeg heeft dat maar 3 weken geduurd. Ik was student LO en ik moest verplicht deelnemen aan een skistage. Maar ik had dat niet durven
vertellen op de club. Het mooie liedje was dus rap gedaan, want als straf voor mijn “gebrek aan eerlijkheid” werd ik terug naar de junioren gestuurd. En het seizoen daarop keerde ik terug naar Gandasparta.”

Porselein

Etienne studeert af, gaat naar het leger en begint daarna te werken als leraar lichamelijke opvoeding aan het Koninklijk Atheneum aan de Voskenslaan: “Na Gandasparta had ik nog voor RC Gent en voor FC
Heirnis gespeeld, maar ik was meer geblesseerd dan iets anders. Ik was echt “ne porseleinen”, hé. Op den duur had dit ook negatieve gevolgen voor mijn werk. Een leraar LO die van de ene kwetsuur in de andere sukkelt, da’s
ook nie ideaal hé. Op mijn 26 besloot ik dan maar om te kappen met het actieve voetbal.”

Trainerschap

Volledig afscheid nemen van het voetbal deed De Wispelaere niet. “Ik werd onmiddellijk jeugdtrainer bij
Gandasparta en 2 jaar later kreeg ik op 28-jarige leeftijd al de eerste ploeg onder mijn hoede. Vanaf dan heb ik een hele waslijst clubs uit Gent en omstreken getraind, te veel om allemaal op te noemen. Mijn laatste “eerste
ploeg” was KSV Oudenaarde. Daarna werd ik coach van de beloften van AA Gent. Ik was toen 50 en ik word er binnenkort 68. Dat betekent dus – als ge goe kunt tellen – dat ik al 18 jaar werk voor AA Gent, op dat één fameus half
seizoen na!”

Satellietclub

In 2005 bengelt Eendracht Aalst rond Kerstmis eenzaam en afgezonderd op de laatste plaats in Derde Klasse. De club zit opnieuw in moeilijke financiële papieren, en hier en daar wordt
een samenwerking geopperd met AA Gent. “Er waren inderdaad contacten geweest tussen Michel Louwagie en Peter Garré, jullie toenmalige voorzitter,” aldus De Wispelaere. “Een fusie met de buren uit Denderleeuw lag blijkbaar veel
te moeilijk en daarom werd er nagedacht om van Eendracht Aalst een soort satellietclub van AA Gent te maken. We waren toen eigenlijk een beetje vooruit op onze tijd want tegenwoordig hoor je meer en meer gelijkaardige plannen
bij eersteklassers, met de bedoeling om jonge talenten enkele jaartjes te laten rijpen.”

Etienne was tijdens de winterstop aan het genieten van een vakantie in Oostenrijk wanneer hij plots telefoon krijgt van Louwagie.
“Of ik het zag zitten om een paar maanden naar Aalst te gaan? Ik vond dat eigenlijk vrij direct een interessant idee. In overleg met het bestuur en trainer Leekens mocht ik 5 beloften selecteren om mee te gaan. Dat waren Steve
De Ridder, Ludovic Buyssens, Jasper Lootens, Jan Straetman en.. Dries Mertens.”

Griekse tragedie

Het vervolg is gekend: de jonge Gentse garde, met Mertens op kop, slaagt erin om de ploeg te doen draaien. De
laatste speeldag kan Aalst zich zelfs redden als het wint en Maldegem verliest. Etienne herinnert zich de feiten nog alsof het gisteren was.

“Met de rust wisten we al dat Maldegem 3-0 achter stond. Wij komen 1-0 voor, en
bij Kapellen leek niemand nog echt voor een gelijkspel te willen gaan. Zij waren al zeker van deelname aan de eindronde voor promotie, voor hen hoefde er dus niks meer. Achter mij kwam de champagne al aangerukt. Tot die
laatste minuut. Wij geven een vrijschop rond de middellijn gewoon weg over de achterlijn. De Kapelse keeper trapt uit, zij geven een voorzet en onze keeper geeft een hoekschop weg. Wij staan met vijf verdedigers tegen twee
Kapellenaren in de zestien, en toch wordt die bal binnengekopt. Ik begrijp het nog steeds niet hé! Ik overdrijf niet, maar elke vezel in mijn lijf deed toen pijn. In mijn 40-jarige trainerscarrière is dit de allergrootste
ontgoocheling. Er is maar één gebeurtenis mee te vergelijken, dat is toen ik in 1996 als trainer van DJ Lovendegem op penalty’s de promotie van bevordering naar derde klasse miste tegen Stade Leuven.”

Nauw aan het
hart

Aalst moet dus eindronde om degradatie spelen maar de veer is gebroken. Er wordt meteen verloren van RC Péruwelz en de club zakt voor het eerst sinds 1966 naar bevordering. Etienne krijgt er haast een krop van in de
keel. “Wat die jonge gasten toen verwezenlijkt hebben, maar op 30 seconden na net niet bereikt hebben, is onwaarschijnlijk. Weet je, die gasten hebben toen alles gegeven, maar ze zaten de laatste weken misschien wat op hun
tandvlees. Steve De Ridder bijvoorbeeld, die had zijn enkel verstuikt. Hij kon geen wreeftrap meer geven, terwijl zijne shot net één van zijn belangrijkste wapens was. Maar Steve wou absoluut spelen en ik stelde hem op. Ik
heb daarvoor nog zwaar onder mijn voeten gekregen van Louwagie, want ik bracht zogezegd de toekomst en gezondheid van een beloftevolle speler in gevaar. Weet je, ondanks het bittere einde zal ik die periode tot het einde van
mijn leven blijven koesteren!”

Wedstrijd- en talentscout

Etienne is 67 maar denkt nog helemaal niet na over zijn pensioen. Hij is momenteel aan de slag als wedstrijd- en talentscout voor de Buffalo’s. “Ik
doe soms wat individuele scouting maar enkel in het buitenland, nooit in lagere klassen in eigen land. Verder doe ik wedstrijdscouting en de komende weken ga ik me volledig toeleggen op het volgen van Saint-Etienne, Wolfsburg en
Oleksandriya. Ik zag jullie ook bezig tegen Pepingen-Halle en Duffel.”

Oost-Vlaams prestigeduel

Over de match tegen Duffel wil de Gentenaar 2 dingen kwijt. “Eén, knap van Bart hoe hij na de 0-3 met een gedurfde
wijziging van zijn veldbezetting toch nog de bakens heeft kunnen verzetten. Twee, Bart loopt al weken te toeteren dat de beker slechts een leuk extraatje is en dat de competitie primeert. Maar jullie hebben 7 spelers met een
verleden bij de Gantoise en de supporters spreken over niets anders dan over die match. Dan is het verdomd moeilijk als speler om die focus 100% te leggen op een match tegen – met alle respect – KFC Duffel. Dit Oost-Vlaams
prestigeduel is vooral voor jullie toch de match van het jaar, hé! Allez, ’t is te zeggen, als jullie ons niet uitschakelen, want in de beker gebeuren er altijd rare dingen, zie maar gisteren naar Cercle dat thuis verliest van
Rebecq. Jullie hebben met Cocchiere een trefzekere spits en met Mitu een vinnige speler die voor snelheid, diepgang en dreiging zorgt, maar toch gaan wij zegevieren! Jullie mogen kampioen spelen, wij winnen de beker, okee?”

Bedankt Etienne voor de fijne babbel, maar jammer voor AA Gent: jullie vliegen er meteen uit! Iendracht veroit!

fdh