Houssine Benali: 'Eendracht kruipt onder je vel'

Houssine Benali: 'Eendracht kruipt onder je vel' Houssine Benali: 'Eendracht kruipt onder je vel'

Houssine Benali (47) komt zondag over vanuit Frankrijk om zijn oude club nog eens te bezoeken. De voormalige Marokkaanse international kwam in ons Europese team van 1995 regelmatig in actie als back-up voor het
spitsenduo Van Ankeren-Paas. Het Eendracht-webteam had in de aanloop naar de wedstrijd tegen KSV Bornem een leuke babbel met de kleine dribbelkont van weleer.

De beginjaren 

Houssine Benali werd geboren in Oujda, een stad met ongeveer 600.000 inwoners in Noord-Oost-Marokko. Maar hij was nauwelijks één jaar oud toen zijn ouders emigreerden naar Frankrijk. Eerst naar de Parijse regio, later
naar de Noord-Franse stad Douai waar zijn vader werk vond in de lokale Renault-fabriek. Het is daar dat kleine Houssine begon te voetballen bij Sporting Club de Douai in de Franse derde klasse. Nauwelijks 18 jaar was hij toen
hij er in het eerste elftal gedropt werd, en al snel trok hij de aandacht van enkele Belgische clubs.

Over de schreve

In de Noord-Franse regio Nord-Pas de Calais is het eind jaren ’80 crisis. Een
paar kilometer verder, in het rijke West-Vlaanderen, zit er meer geld. Benali laat zich door de voorzitter van SC Menen overtuigen om de overstap te maken. “Ik speelde er een prima seizoen en werd weggeplukt door een andere
derdeklasser, UR Namur. Ook daar ging het met mijn prestaties in stijgende lijn. Toen tweedeklasser FC Eeklo in de lente van 1993 op de proppen kwam, zag ik dat opnieuw als een hogere stap in de uitbouw van mijn
carrière.”

Droom wordt werkelijkheid

Bij de Meetjeslanders speelt Benali zich met zijn snelheid en techniek wekelijks in de kijker. Onder andere tegen Eendracht Aalst. “Ik herinner me nog dat we
met 1-3 gingen winnen in Aalst, met 2 goals van mezelf. De terugwedstrijd wonnen me ook met 1-0 en mijn rechtstreekse tegenstander kreeg rood. Dat was Godwin Okpara, op dat moment nog niet zo bekend, maar als je ziet wat voor
een carrière die achteraf gemaakt heeft. Ondanks interesse van eersteklassers AA Gent, Waregem en het pas gepromoveerde Eendracht Aalst, tekende ik in Eeklo voor een jaar bij. Ik had het er best naar mijn zin. Maar het jaar erop
degradeerden we en een terugkeer naar Derde Klasse paste niet in het parcours dat ik voor mezelf uitgestippeld had.” Eendracht komt opnieuw aankloppen met een tweejarig contract. “Het is omwille van Jan Ceulemans dat ik
toen voor Aalst gekozen heb. Jan was nog niet zo lang gestopt met voetballen en genoot een enorme faam. De tijd leek me ook rijp om een stap hogerop te zetten en het vooruitzicht van Europees voetbal speelde natuurlijk ook een
rol.”

Bruisend Aalst

Benali die bij Eeklo slechts een klein studiootje had, en regelmatig over de grens naar huis in Noord-Frankrijk trok, krijgt van Eendracht Aalst een comfortabel huurappartement
aangeboden in het centrum van Aalst. “En wie woonde er vlak naast mij? Toch Godwin Okpara niet, zeker. Ik leerde al snel de stad kennen. Met alle respect voor Eeklo maar dat is “den bled” hé! Aalst is een levendige stad met de
beste ambiance van alle steden waar ik ooit gewoond heb. Alhoewel, Griekenland was ook niet mis”, lacht Houssine. “De mentaliteit in Aalst was losser dan overal elders. We waren vrij, we gingen na de training of na de match soms
een pintje drinken en iedereen mocht dat weten. Er was geen geheimdoenerij zoals in andere clubs, waar het zogezegd niet mag, maar waar de spelers het dan toch doen in het geniep.”

Back-up 

In de zomer van 1995 haalt Eendracht Aalst twee talenten uit Tweede Klasse om de naar Anderlecht vertrokken Gilles De Bilde vervangen. Naast schaduwspits Benali ook nog de kopbalsterke stormram David Paas van SK
Tongeren. De pers schuift de kleine Marokkaan naar voor als nieuwe spitsbroeder van Edwin Van Ankeren. Maar Benali heeft het aanvankelijk moeilijk om het hogere niveau op te pikken en te voldoen aan het gestegen
verwachtingspatroon. “Bij Eeklo had ik een totaal vrije rol, bij Aalst kreeg ik plots strikte tactische richtlijnen opgelegd. Na een lastig begin heb ik snel mijn niveau kunnen opkrikken, maar Ceulemans koos meestal voor een
4-4-2 met Paas en de razendsnelle Van Ankeren in de spits. Ik was zo’n beetje de vaste back-up voor die twee. Ja, ik had het er wel moeilijk mee, maar ik heb de beslissingen van de Caje altijd gerespecteerd. Toch vond ik dat ik
wat meer krediet verdiende van hem, maar ik kon niets anders doen dan hard te blijven werken en er te staan wanneer het team mij nodig had. Maar het knaagt nog steeds een beetje dat ik geen enkele keer voor wit-zwart heb kunnen
scoren. Pas op, ik was ook geen echte spits, eerder een zeer offensieve aanvallende middenvelder. Een ‘passeur’, zoals ze in het Frans zeggen.”

Hoogtepunt in Rome

Het is het jaar van de historische
Europese campagne van Eendracht Aalst. In de thuismatch tegen Levski Sofia mag Benali invallen. De kwalificatie voor de volgende ronde zorgde in Aalst voor een collectief delirium, maar het mooiste moment uit zijn carrière
beleeft Benali naar eigen zeggen in Rome. “Spelen in het Olympisch Stadion in Rome, tja, dat was echt wel indrukwekkend hoor. Ik viel in na de rust. Bij AS Roma viel tezelfdertijd een broekventje in. Zijn naam: Francesco Totti.
Op dat moment kon niemand vermoeden wat voor een wereldvoetballer dat ging worden. Het is pas achteraf dat je kunt zeggen en dat je beseft dat je tegen Totti gespeeld hebt!”

Kwetsuur en
uitleenbeurt 

Op het einde van het seizoen begint Benali met een knieblessure te sukkelen. “Niets ernstigs, maar het bezorgde me wel heel wat last en ik kreeg inspuitingen om toch te kunnen
spelen. Ceulemans was van mening dat een uitleenbeurt bij een kleinere club beter voor me zou zijn om rustig aan mijn volledige revalidatie te werken het volgende seizoen. Zo kwam ik bij de buren van FC
Denderleeuw terecht. De derby deed het Pierre Cornelisstadion tweemaal vollopen voor de kwartfinale én replay van de Beker van België.” Naast Peter Van Der Heyden en Milko De Rijck doet er nog een naam een belletje
rinkelen bij de mannen van de Thontlaan: doelman Ronny Schollaert. “Hij was zeer sterk op zijn lijn en een goede gast naast het veld. Na de uitleenbeurt keerde ik terug naar Aalst. Het is dan dat ik ontdekt werd door scouts
van OGC Nice. Die waren eigenlijk gekomen voor… Godwin Okpara, maar ze keerden met de naam “Houssine Benali” in hun notitieboekje
terug naar de Côte d’Azur. Godwin zou kort nadien naar Straatsburg
trekken.”

Zonnige oorden

Bij de Franse degradant uit de Ligue 1 speelt Benali een seizoen met wisselend succes. “Dat jaar bij Nice was vooral financieel zeer interessant, ik steek dat niet
weg.” Hij keert nog 6 maand terug naar België (KSV Roeselare) maar kiest dan definitief voor zonniger voetbaloorden. “Ik vertrok voor 2 seizoenen naar Ethnikos Asteras. Het eerste seizoen werd ik verkozen tot beste buitenlandse
speler in de Griekse competitie. Later volgden in Griekenland nog Panionios en Fostiras. Het is in Griekenland dat mijn lange, herkenbare krullen er definitief afgegaan zijn! Ik sloot in 2004 mijn carrière af bij Al-Nasr Dubai
in de Verenigde Arabische Emiraten.”

Voetbalacadamie

Ook na zijn carrière bleef Houssine actief in het voetbal. “Eerst werd ik sportief directeur bij een kleine Franse club in de buurt van
Douai. Maar nu run ik samen met Jean-Marc Guillou, die je misschien nog kent van bij SK Beveren, een voetbalacademie in Agadir. Naar het voorbeeld van zijn fameuze opleidingscentrum in Ivoorkust. Ik pendel dus de ganse tijd
tussen Noord-Frankrijk en Marokko.”

Mon club

Benali spreekt met veel warmte over zijn periode bij ‘den Iendracht’. Ondanks dat hij hier maar 1 seizoen speelde heeft hij het twintig jaar later
nog steeds over ‘mon club’. “Tja, Eendracht Aalst, dat kruipt onder je vel en laat je nooit meer los. Ik volg de club nog op de voet via de sociale media. Die supporters, de sfeer,… Ik vergelijk het een beetje met RC Lens,
dat is ook een volkse club uit een regio die het moeilijk heeft, de supporters zijn ook zo vurig en ze blijven hun club trouw in goede en kwade dagen.” 
Hij komt graag nog eens naar Aalst. “Een drietal jaar
terug was ik al eens terug voor een benefietwedstrijd. Nu kom ik met evenveel plezier terug om de aftrap te geven. Ik vind het een mooi gebaar dat de club elke thuiswedstrijd aan zijn oude gloriën denkt. Deze keer zal ik aan de
middenstip staan met mijn 2 zonen: de oudste is 14, de jongste is er 10. Ze spelen allebei voetbal maar het lijkt erop dat enkel de jongste, die bij de jeugd van Lille OSC speelt, in de voetsporen van zijn vader zal treden, wie
weet tot in Aalst!”

We bedanken Houssine Benali voor zijn prestaties in ons Europees seizoen, en we wensen hem en zijn familie nog veel geluk en succes toe in het verdere leven. Iendracht veroit!

fdh

ONZE PARTNERS

Toegevoegd aan winkelmandje