Jean-Baptist Pfaff: "Vader was hevige Eendracht-fan"

De eerste bal zondag werd getrapt door oud-speler Jean-Baptist Pfaff (75), die in de jaren ’60 drie jaar voor het fanionelftal van den Iendracht speelde. Het webteam liet de oudste van de overbekende
Beverse voetbalfamilie herinneringen ophalen.

Leven in een woonwagen

Jean-Baptist stamt uit een familie van foorkramers. “In mijn eerste levensjaren stonden we met onze woonwagen in de schaduw van de
kerk van Mijlbeek in Aalst. Rondom ons waren er houten barakken, dat waren de huizen, en in het midden stonden alle woonwagens. Niet veel later verhuisden we naar het Astridplein in Lebbeke, waar Jean-Marie geboren werd.
Naarmate de familie groter werd (er zouden 12 kinderen komen in de loop der jaren), zorgden caravans nog voor extra ruimte. Maar we hadden alles wat we nodig hadden.”

De Jonge Voetballer

Aansluiten bij
een voetbalclub deed de 11-jarige Jean-Baptist evenwel niet in Lebbeke. “Vader Honoré was een hevige Eendracht-fan, en het was dan ook niet verwonderlijk dat ik bij de Ajuinen aansloot. Zowel in 1954 als in 1955 won ik
op de Heizel in mijn leeftijdscategorie de prestigieuze wedstrijd ‘De Jonge Voetballer’. Dat was geen prijs die toegekend werd op basis van een wedstrijd. We moesten technische proeven doen, zo kon ik meer dan 2000
maal jongleren, en zo snel mogelijk een individueel parcours afleggen. Voor een jong gastje was dat wel redelijk indrukwekkend hoor. Ik heb nog altijd een foto van mezelf met prins Alexander. Ik werd in die tijd ook mascotte van
Eendracht Aalst. Elke wedstrijd mocht ik mee het veld oplopen en op de foto met de ploeg.”

Debuut

De oudste telg van de Pfaffs doorloopt alle jeugdreeksen, en in het fameuze Blavier-seizoen 1961-1962 maakt hij
zijn debuut in de hoofdmacht. “Het was de laatste match van dat seizoen in de eerste klasse tegen Cercle. We degradeerden, en ik werd de volgende 3 seizoenen een vaste waarde in de eerste ploeg. Ik was een ‘inside’, wat we
tegenwoordig een valse spits zouden noemen. Een ploegopstelling zag er destijds helemaal anders uit dan nu: we speelden met 5 vooraan. Een spits, 2 insides en 2 buitenspelers. Door mijn kleine gestalte moest ik het van
mijn balvaardigheid hebben. Ik kon echt goochelen met de bal. Mijn broer Louis, die enkele jaren later zijn opwachting maakte, moest het dan weer vooral van zijn snelheid hebben.”

Tragedie

Vanuit Lebbeke of Beveren, met zijn wit-zwart hart bleef vader Honoré zijn 4 zonen onverdroten naar de trainingen in Aalst voeren. De jongere broers Jean-Marie en Toon sloten aan bij de jeugd. Op één van de autoritten ging
het mis. “Ergens tussen Dendermonde en Hamme moesten we plots uitwijken voor een fietser en knalden tegen een boom. Vader raakte zwaargewond en overleed enige tijd later – nauwelijks 51 jaar oud – aan de gevolgen van het
ongeval. Hij was onze steun en toeverlaat. Doordat vader wegviel, liet ik mezelf verleiden door een voorstel van SK Beveren, op dat moment een ambitieuze derdeklasser. In mijn kielzog volgden Jean-Marie en Toon.” (Stel
je voor dat het ongeluk niet was gebeurd en de jonge Jean-Marie zijn keeperscarrière bij Eendracht Aalst had verdergezet, nvdr)

Meermaals kampioen

Bij SK Beveren ging het crescendo. “Ik kwam daar
terecht in de gouden generatie van Jean Janssens, Buyl en Vangenechten. De beste speler van die ploeg, Wilfried Van Moer, was het seizoen ervoor naar Antwerp verkast, maar toch speelden we 2 keer na mekaar kampioen. In 1968
stond ik dus opnieuw in eerste klasse.” Na een uitstekend debuutseizoen kwam Jean-Baptist in tweede en eerste klasse minder aan de bak. De jaren nadien speelt hij voor SV Sottegem, waarmee hij kampioen speelt, nadien voor
KSV Oudenaarde, en alweer is het bingo. Nog later wordt hij met wisselend succes speler-trainer en trainer bij o.a. Nederename, Oranja Erpe, Sparta Bevere, Bambrugge, Oordegem en Osta Meerbeke.

El Sympatico

De
fantastische carrière van Jean-Marie heeft hij op de voet gevolgd. “Ik vond het als oudste broer ook mijn plicht om overal bij te zijn. Op de Heizel heb ik weiinig wedstrijden gemist van de Rode Duivels. Ook naar Bayern München
ging ik regelmatig wel eens kijken. Jean-Marie regelde de kaarten en we konden bij hem blijven slapen.”

Aalstenaar gebleven

Vanuit zijn Aalsterse periode herinnert Jean-Baptist zich vooral 3 figuren. “Gaston Van
Der Elst was de grootste. Op de tweede plaats zou ik Mayama zetten, en op de derde plaats Willy Plas omdat ik zo’n beetje zijn opvolger was. Ik ben als enige van de Pfaffs terug in Aalst gaan wonen. In 1966 huwde ik
met de Aalsterse Lisette. Eendracht heb ik intensief gevolgd in de gouden jaren negentig. De huidige ploeg ken ik niet zo goed. Maar ik ben dankbaar voor de vraag vanuit de club om de aftrap te mogen geven,
zo kan ik ze wat beter leren kennen.”

Eendracht Aalst bedankt Jean-Baptist Pfaff voor zijn prestaties die hij leverde in de wit-zwarte kleuren, en wenst hem nog veel geluk toe in zijn verdere leven.

fdh