Succesjaren dames

Uit het jubileumboek “100 jaar Eendracht Aalst“:

Het vrouwenteam van SC Eendracht Aalst behoorde met vijf landstitels, twee bekerzeges en drie supercups in de jaren 90 tot de absolute top van België. Pionier van het vrouwenvoetbal in Aalst, Kamiel Sergant, trok met Kamillekes Aalst 26 jaar lang de kar, maar het grote succes kwam pas na de overname door Eendracht Aalst. Gunther Bomon was de trainer en architect van de ploeg.

Eerste huzarenstukje in 1995-1996

“De extra trainingen in het debuutseizoen leverden ons geen windeieren op want we legden titelkandidaat  Anderlecht het vuur aan de schenen.”, aldus Bomon. “De Brusselse topclub had veel meer kwaliteit in zijn rangen en won de heenwedstrijd afgetekend met 1-5. We maakten in enkele maanden tijd heel veel progressie en wonnen de terugwedstrijd op een diefje met 1-2. We kwamen in negentig minuten tijd vier keer in het doelgebied van Anderlecht en scoorden tweemaal. Anderlecht was met een doelpuntensaldo van negentig tegen negen goals de gedoodverfde kampioen, maar wij haalden het verrassend dankzij een uitstekende groepsmentaliteit en fysieke paraatheid.”

Coach Gunther Bomon met Sarah Poedts.

“Opmerkelijk was dat we de stunt realiseerden met overwegend jeugdig Aalsters talent. Toen maakten onder meer Marijke Callebaut, Vanessa en Saskia Molly, Eva Wanderstein, Sarah Poedts en Renilde Clompen deel uit van de kern. Kathy Ide werd topscorer en de Waalse France Cotteaux was een uitstekende spelverdeler. Ook de andere aanwinsten Wendy Migom, Dette Caudron, Linda Van Zeebroeck en Karin Buysschaert deden hun duit in het zakje. We eindigden met evenveel punten als Anderlecht, maar telden één gewonnen wedstrijd meer. Het werd met een 5-0 zege op de slotspeeldag tegen Egem een onvergetelijke titelviering.”

Vier jaar ‘s lands beste

‘Na de onverwachte titel werden we twee keer vicekampioen, maar in die twee jaar tijd werd de basis gelegd voor een ongelooflijk succesverhaal. We besteedden veel aandacht aan de jeugdopleiding, wat op termijn zijn vruchten afwierp. We pakten vier jaar op rij de titel en waren de eerste club die daar in de geschiedenis van het vrouwenvoetbal in slaagde. Het werd vaak een spannende strijd. In 1999 kwamen op de slotspeeldag Anderlecht, Wezemaal en Aalst nog in aanmerking voor de titel. Wij haalden het dankzij een 3-4 zege op Sinaai Girls. Driemaal maakten de Waaslanders onze voorsprong ongedaan, maar Sarah Poedts had het laatste woord en scoorde de winning goal.’

Dolle taferelen bij Browaeys, Dermul, Poedts (achter), Callebaut, Molly en Wanderstein na de thriller tegen Anderlecht.

‘Een jaar later eindigde het kampioenschap op een ware thriller. De laatste match was op Zandberg tegen Anderlecht en alleen met winst waren we kampioen. Voor niet minder dan 1.500 betalende toeschouwers haalden we het met 2-1 dankzij doelpunten van Marijke Callebaut en Vanessa Molly, nadat we nochtans eerst op achterstand waren gekomen. De derde titel op rij werd vlot binnengehaald. Na 3-0 winst tegen Standard Luik waren we wiskundig zeker. Sabrina Moorthamer, de zestienjarige Cynthia Browaeys en Christine Saelens zorgden voor dolle taferelen. We slaagden bovendien twee keer in de dubbelslag beker en titel. Eva’s Kumtich werd op de Heizel achtereenvolgens in 2000 en 2002 met 7-0 en 4-1 geklopt. Voordien verloren we in 1998 een bekerfinale tegen Anderlecht met 4-1.’

De eerste bekerfinale op de Heizel werd met 7-0 gewonnen van Eva’s Kumtich!

“De laatste landstitel in het seizoen 2001-2002 was misschien wel de mooiste, omdat we er niet echt meer op gerekend hadden. We waren immers vier internationals kwijtgeraakt. Marijke Callebaut beproefde haar geluk in het buitenland, Sabrina Moorthamer stopte met voetballen en Fanny Kimpe en Christine Saelens trokken naar stadsgenoot SK Aalst. De jongeren Tania Vandenhouwe, Sophie Mannaert en Inneke Vincke integreerden zich vlot in de ploeg en hielpen ons aan de vierde titel op rij. Uitgerekend in de derby op SK Aalst vierden we het kampioenschap. Drie seizoenen lang waren we ongeslagen. De schitterende sfeer droeg heel veel bij tot het succes. Femke Maes ontving ze als eerste in België een individuele bekroning: het ‘Gouden Muiltje’. Het was nog maar het begin van een fantastische carrière, die van haar de beste Belgische speelster aller tijden gemaakt heeft.”

Eind september 2001 zijn de Eendracht-dames de eerste Belgische deelnemer aan de Women’s Champions League.

“We waren in 2001 de eerste Belgische club die deelnam aan de Women’s Champions League. We verloren in Noorwegen tegen de Wit-Russische legerploeg Bobruichanka met 1-4, wonnen met 4-3 tegen het IJslandse Reykjavik en gingen tegen de ongenaakbare gastclub Trondheim met 0-8 onderuit. Doch was het voor mijn ploeg een ongelooflijke ervaring. Een jaar later beleefden ze onder mijn opvolger Erik Van Opstal nog een tweede Europees avontuur in het nieuwe stadion van het Engelse Arsenal.”

Molly 9

Vanessa Molly (26 mei 1977, Aalst) sloot zich op 9-jarige leeftijd, in navolging van haar zus Saskia, aan bij de Kamillekes. Vanaf 1995 maakte ze deel uit het eerste elftal van Eendracht Aalst waarmee ze vijf landstitels en twee bekers won. Molly, het nummer 9, speelde als aanvalster en was een echte goaltjesdief. Geen dribbelaarster maar in het bezit van een fluwelen traptechniek en aartsgevaarlijk in de box. Vanessa droeg meer dan 20 jaar de wit-zwarte kleuren.

Vanessa Molly in de derby tegen SK Lebeke-Aalst
De naam van Vanessa flikkert op het scorebord in het Koning Boudewijnstadion.

ONZE PARTNERS

  • Plastiek Hofstade
  • X3
  • Thoen
  • Arijs Begrafenissen
Toegevoegd aan winkelmandje