André De Nul eregast

[sigplus] Ernstige fout: Afbeeldingsmap moet een een relatief pad vanaf de basis map van de afbeeldingen zijn.

Eendracht Aalst tracht dit seizoen elke thuiswedstrijd een belangrijke ex-speler als
gast uit te nodigen. Voor de thuiswedstrijd van komende zondag valt die eer ditmaal te beurt aan André De Nul (66). Wij hadden een gesprek met hem in de marge van de wedstrijd tegen Boussu Dour Borinage.

Bij de jongere
supporters van Eendracht Aalst zal niet meteen een belletje rinkelen bij het horen van de naam André De Nul. De oudere supporters weten wel beter. André De Nul is namelijk een eigen jeugdproduct en is één van de beste spelers die
ooit uitkwamen voor Eendracht Aalst.

De jonge en erg talentvolle Lebbekenaar André De Nul genoot zijn jeugdopleiding bij Eendracht Aalst. “Ik liep school in Aalst en besliste om voor de neus van RSC
Anderlecht voor Eendracht Aalst te kiezen. Die keuze maakte ik op aangeven van onder andere Michel Verschueren, die toen niet alleen mijn leraar was in het VTI in Aalst maar ook actief was als fysical coach bij Eendracht
Aalst.”

De Nul evolueerde pijlsnel in de eerste ploeg van verdediger tot clubtopschutter. “Ik maakte al op mijn zestiende mijn debuut bij de eerste ploeg in tweede klasse. Ik werd in de jeugdreeksen gevormd als linksachter
maar speelde amper wedstrijden in de verdediging. Ik leerde mijn kopspel van de ervaren Fons Lockefeer. Ook keek ik op naar mannen als een Van Der Elst en Elegeert. Ik speelde toen op het middenveld maar na een aantal
wedstrijden werd ik noodgedwongen in de aanval uitgespeeld wegens een gebrek aan valabele spitsen. Wist ik toen veel dat deze onverwachte wending mijn carrière pas echt heeft gelanceerd.”

André speelde zes seizoen
bij het eerste elftal van Eendracht Aalst. “Ik speelde met Eendracht Aalst zowel in tweede en derde klasse. Na een omkoopschandaal belandden we zelfs even in de vierde klasse. Ik had het enorm naar mijn zin bij Aalst en werd er
uiteindelijk in vier seizoenen clubtopschutter en nam zelfs afscheid met de titel in derde klasse. Al verloren we die nadien voor de groene tafel aan concurrent Cercle Brugge wegens een administratieve twist. Dit is nog altijd
een gitzwart moment uit mijn hele carrière.”

Het afscheid aan zijn moederclub Eendracht Aalst zat er al een tijdje aan te komen. Opvallend is dat zijn vertrek in de hand werd gewerkt door zijn toenmalige
Braziliaanse ploegmaats. “Op aandringen van Gambassi en Da Silva, onze Aalsterse Brazilianen, zette ik de stap naar eerste klasse en kwam terecht bij het geïnteresseerde SK Lierse. Ik beleefde er vijf prachtige
seizoenen”.

Bij SK Lierse blonk André De Nul wekelijks uit. “Ik beleefde een gouden periode bij Lierse. Niet alleen wonnen we de Beker van België, we legden ook een ongelooflijk Europees parcours af. Op het einde van
mijn eerste seizoen SK Lierse beleefde ik mijn eerste bekerfinale, die we op de Heizel wonnen van Racing White Brussel (latere RWDM) en waar ik ook kon scoren.”

SK Lierse verbaasde twee seizoenen later heel Europa. Bij
SK Lierse is André De Nul een levende legende. “De Europese campagne die ik met SK Lierse tijdens het seizoen 1971-1972 beleefde is er één om nooit te vergeten. De eerste ronde kwamen we uit tegen Europese grootmacht van die tijd,
Leeds United. We verloren op eigen veld kansloos met 0-2 en zakten met een ei in de broek af naar Leeds. De Engelsen traden niet aan met hun sterkste ploeg en wij kenden een ongelooflijke avond en wonnen met 0-4. Scoren deed ik er
niet maar ik gaf er wel twee goals aan. De uitschakeling kwam in Leeds keihard aan en gedurende vele jaren hing er in de spelerstunnel het opschrift “always remember SK Lierse” wat eigenlijk wil zeggen dat je best
geen enkele ploeg onderschat.

In de tweede ronde schreef André Europese geschiedenis met een onwaarschijnlijke prestatie. “We verloren in Noorwegen met 4-1 van Rosenborg Trondheim. In de terugwedstrijd, toen vele
thuissupporters al het stadion verlieten en toen iedereen de kwalificatie al had opgegeven scoorde ik op het einde van de wedstrijd maar liefst drie doelpunten in amper zeven minuten tijd zodat heel Lier er vandaag
nog over spreekt. De volgende ronde schakelden we nog PSV uit om dan in de kwartfinale te sneuvelen tegen het sterke AC Milan. Maar die éne wedstrijd tegen Rosenborg blijft het hoogtepunt uit mijn carrière.”

Die goede
prestaties bleven niet onopgemerkt. “Ik werd in mijn periode bij SK Lierse opgeroepen voor de nationale ploeg. Ik verzamelde 3 caps en scoorde tweemaal waaronder volgens sommigen het mooiste doelpunt ooit bij de Rode Duivels in een
interland tegen Portugal. Dat doelpunt op zich sprak niet echt tot de verbeelding, het was vooral de manier waarop het tot stand kwam. Er raakte geen enkele Portugees het leer tijdens de lange uitgesponnen combinatie die het
doelpunt vooraf ging.”

Na de SK Lierse periode dwong De Nul een mooie transfer af naar landskampioen RSC Anderlecht. “Ik raakte in mijn laatste seizoen SK Lierse geblesseerd aan de knie. Ondanks een operatie ging de transfer
alsnog door. Ik speelde kampioen in mijn eerste seizoen RSCA en maakte 12 doelpunten. Ik speelde er in de ploeg met onder andere Paul Van Himst en Rob Rensenbrink. In mijn tweede seizoen haalde ik echter nooit meer
het niveau van bij SK Lierse en speelde minder dan in mijn debuutseizoen al kende ik nog wel succes in de finale van de Beker van België toen ik het enige doelpunt van de wedstrijd scoorde tegen Royal Antwerp FC.”

Uiteindelijk zakte André af naar de lagere regionen waar hij nog actief was bij Union en later bij de Duitse tweedeklassr Rott-Weis Essen. “In Duitsland speelde ik één seizoen samen met de latere topper Horst
Hrubesch. Die man was technisch geen kraan maar had een wonderbaarlijk goed kopspel.”

De Nul speelde met vele vedetten samen. “Ik speelde met erg veel goede voetballers samen zoals toppers als een Paul Van Himst, Atilla
Ladinsky en Wilfried Van Moer. Maar de allerbeste waar ik ooit mee samenspeelde was ongetwijfeld Rob Rensenbrink. De Nederlander was pijlsnel en hij had zijn bijnaam van slangenmens heus niet gestolen. Hij was een echt
fenomeen, een eer om mee te spelen en echte wereldtop.”

Ook na zijn actieve carrière als voetballer is André De Nul nog betrokken bij het voetbal als spelersmakelaar van onder andere Celestine Babayaro (ex-RSC Anderlecht),
Tosin Dosunmu (ex-GBA) en Blessing Kaku (ex-Harelbeke en ex-Racing Genk). “Ik bood zelfs Horst Hrubesch aan bij tal van Belgische clubs maar hij werd overal afgetest en te licht bevonden. Later was hij het wel die de Rode Duivels de
das omdeed in de finale van het Europees kampioenschap in 1980.”

André De Nul is een van de weinige ex-Eendrachters die na hun periode bij Eendracht Aalst zo een rijke carrière hebben uitgebouwd. Heel de entourage van
Eendracht Aalst wenst langs deze weg André uitvoerig te bedanken voor zijn sportieve inspanningen die hij leverde voor Eendracht Aalst. André is komende zondag te gast voor aanvang van de wedstrijd in het clubrestaurant waar hij na
de exclusieve voorbeschouwing van trainer Bart Van Renterghem de aanwezigen even te woord zal staan.

{gallery}/team/oud-spelers/denulandre{/gallery}