Een babbel met aftrapgast Sammy Van den Bossche

De thuiswedstrijd tegen provinciegenoot KSV Oudenaarde zal afgetrapt worden door oud-speler Sammy Van den Bossche (41). Als jeugdproduct wist hij tijdens het Europese seizoen 1995-1996 de doorbraak naar het eerste
elftal te forceren. Uiteindelijk zou Sammy 148 wedstrijden voor Eendracht Aalst spelen in Eerste Klasse.

De beginjaren

Sammy begon te shotten bij de jeugdploegen van Wilskracht Moorsel. Grote buur Eendracht Aalst
kreeg de vinnige linkerflankspeler al snel in de gaten, maar in het pre-Bosman-tijdperk was een definitieve overgang niet zo evident. “Er was al lang interesse, maar pas op mijn twaalfde gaf het Moorselse bestuur toe. De eerste
2 jaar moest Eendracht een jaarlijkse som betalen. Het derde jaar moest dat plots veel meer zijn, en Eendracht twijfelde. Mijn pa heeft me toen vrijgekocht voor 250.000 frank. Een enorm bedrag was dat toen maar gelukkig heeft
die onzekere investering uiteindelijk toch gerendeerd.”

A-kern

De jonge Sammy vindt snel zijn draai op de Zandberg. Op zijn zeventiende speelt hij met de UEFA-juniors kampioen, waardoor hij zich in de kijker
speelt van toenmalig coach Jan Ceulemans. De Caje neemt Van den Bossche op in de A-kern voor het Europese seizoen 1995-1996 en noemt hem zelfs ‘het volgende grote talent na De Bilde’.

“Ik was wel wat gevleid door die
uitspraak. Stel je voor, ik was nog maar net 18 geworden en ik werd al zo bewierookt door zo’n monument. Maar druk heb ik door die uitspraak niet gevoeld. Wel is het zo dat ik in dat eerste jaar bij de grote jongens  direct
ondervond dat er een groot verschil bestond tussen beloften en eerste ploeg. Technisch kon ik mijn mannetje staan, maar op tactisch en vooral op fysiek vlak had ik nog veel werk. Ik woog toen amper 65kg maar dankzij
physical coach Jacques Caluwé heb ik toen op een paar maanden tijd een enorme progressie gemaakt. Ik ben overigens de enige van die sterke generatie juniors die doorgebroken is.”

Debuut

Van den Bossche moet
wachten tot 17 maart 1996 om te debuteren. Hij vervangt in de thuismatch tegen Waregem (1-1) Houssine Benali bij de rust. De youngster viel met veel lef in en bracht meer snelheid in de Aalsterse acties. “Dat zijn zo
van die momenten die je nooit vergeet. De week nadien stond ik zelfs in de basis tegen Cercle Brugge. We wonnen met 4-3 en ik scoorde nog op de koop toe. (Sammy nam een voorzet van Koen De Vleeschauwer in één tijd succesvol op
de slof, nvdr) Onze ploeg zat toen wel wat in het slop. Ik heb in die periode zelfs nog samen met verdediger Oli Lamberg in de spits gespeeld! Er volgden nog enkele basisplaatsen en invalbeurten, waardoor ik mijn steentje
kon bijdragen tot de redding.”

Gouden periode

De dribbelvaardige rechtspoot moet het volgende seizoen een belangrijke keuze maken. “Ik kreeg een profcontract aangeboden maar studeerde nog. Nu gaan clubs en
scholen daar veel soepeler mee om, maar toen moest ik kiezen: ofwel overdag trainen ofwel studeren en niet geselecteerd worden. Voetbal was mijn passie, profspeler worden mijn droom. De keuze was dan ook snel gemaakt. Ik heb me
dat nooit beklaagd want ik heb de ‘gouden’ periode van den Iendracht meegemaakt. Op financieel vlak is de club altijd correct geweest met mij want na elk seizoen werd mijn contract aangepast. Ik kreeg als het ware
anciënniteitsopslag.”, lacht Sammy, die uiteindelijk 5 seizoenen lang (1996-2001) een vaste waarde zal worden bij de Ajuinen.

Hij wordt in die periode zelfs een paar keer opgeroepen voor de nationale beloften. “Ik
herinner me uit die periode toch vooral Peter Van Wambeke. Schitterende speler waarmee ik ongelooflijk goed overeenkwam. We deelden dezelfde voetbalfilosofie. Ik ben later in mijn carrière Peter trouwens terug tegengekomen: hij
was mijn trainer bij KSV Temse.”

Gedwongen vertrek

Een echt hoogtepunt wil Van den Bossche uit die periode niet noemen. “Voor mij was die ganse tijd één hoogtepunt. Voor het dieptepunt moet ik echter niet lang
nadenken: mijn vertrek. Er doken al in 2000 meer en meer betalingsproblemen op. Ik had een langdurig contract getekend en bij een transfer kon ik dus nog serieus wat geld opbrengen voor de club. Toen Westerlo plots interesse
toonde in mij – toevallig was dat niet, want Ceulemans was er net trainer geworden – heeft de club erop aangedrongen dat ik zou toehappen. Ik wou eigenlijk niet weg maar ben toch met goede moed aan dat Kempens avontuur begonnen.
Ik moet wel toegeven dat ik die dagelijkse lange verplaatsingen onderschat heb. En verhuizen kon ik niet want mijn vrouwtje was in de Aalsterse regio een eigen zaak begonnen, waarin ik zo nu en dan wat meehielp.”

Verdere carrière

Na 2 jaar Westerlo gaat VDB in 2003 aan de slag bij La Louvière dat toen nog in Eerste Klasse speelde. “Ook niet bij de deur maar een vlotte autosnelweg daarheen. Bovendien hadden de Henegouwers net
de Beker van België gewonnen. En het feit dat Ariël Jacobs – die ik kende van bij de nationale beloften – er trainer was, gaf de doorslag. Ik speelde een erg sterk seizoen want ik maakte 7 doelpunten en gaf 12 assists. Op het
einde van dat seizoen ben ik wat bedrogen geweest door mijn manager: hij schermde met heel wat interesse van andere clubs, maar later hoorde ik dat er met geen enkele van die clubs contact was geweest. Maar ondertussen had ook
het bestuur van La Lou afgehaakt.”

Buikspieren

Sammy zat dus plots zonder club. “Ik heb van die paar maanden gebruik gemaakt om me te laten opereren aan een lichte buikspierkwetsuur waarmee ik al een tijdje
sukkelde. En eigenlijk is het met die buikspieren nooit meer 100% goed gekomen. Ik voelde dat ik niet meer de explosiviteit en snelheid had van vroeger, mijn belangrijkste troeven toch. En daardoor verloor ik de ‘drive’ om nog
langer als prof te leven.”

Jonge coach

Wat volgt zijn passages bij RS Waasland (1 jaar), fusieclub Verbroedering Meldert (2 jaar), KSV Temse (4 jaar) en Ternat (1 jaar als speler-trainer). “Ik was dus wel geen
prof meer (Sammy werkt sindsdien als zelfstandige in een houthandel, nvdr) , maar ik heb me die laatste jaren nog best goed geamuseerd. Ik heb met Meldert – in vierde klasse – en Temse – in derde klasse – zelfs nog tegen
Eendracht Aalst gespeeld! Op mijn 35 ben ik gestopt. Het was op. Maar sindsdien timmer ik met evenveel passie en gedrevenheid als vroeger aan mijn trainersloopbaan. Momenteel ben ik coach van DT Borsbeke in tweede
provinciale.”

Terug naar Pierre Cornelis

Sammy is al die jaren de club van zijn hart blijven volgen. “Komen kijken lukt moeilijk als je zelf speelt of coacht. Maar de zondagavond ga ik toch altijd eens loeren op
internet wat ze gedaan hebben. Dat gevoel van “Iendrachter” te zijn, zal nooit verdwijnen hoor! Het zal me dan ook veel plezier doen om vandaag terug op het veld van ons stadion te staan!”

We bedanken Sammy Van den
Bossche voor zijn jarenlange inzet voor Eendracht Aalst en we wensen hem nog veel geluk en succes toe, zowel op privé, professioneel als sportief vlak! Iendracht veroit!

fdh